اکونومیست : دموکراسی در منگنه

1392/4/10 ۱۲:۵۱

اکونومیست : دموکراسی در منگنه

ترجمه: محمد حسین باقی : در امارتی که خود را به عنوان چهره و حامی اصلاحات منطقه ای معرفی می کند، قطری ها به خاطر آنچه که رهبران شان در خارج از کشور تبلیغ می کنند و آنها در داخل در حال تجربه آن هستند می توانند بخشیده شوند. احزاب سیاسی در قطر ممنوع هستند. تظاهرات، اتحادیه های تجاری و انجمن هایی که با مسائل عمومی درگیر هستند هم همین طور.



ترجمه: محمد حسین باقی : در امارتی که خود را به عنوان چهره و حامی اصلاحات منطقه ای معرفی می کند، قطری ها به خاطر آنچه که رهبران شان در خارج از کشور تبلیغ می کنند و آنها در داخل در حال تجربه آن هستند می توانند بخشیده شوند. احزاب سیاسی در قطر ممنوع هستند. تظاهرات، اتحادیه های تجاری و انجمن هایی که با مسائل عمومی درگیر هستند هم همین طور. انتخابات شورای مشورتی ابتدا در سال 2004 وعده داده شد و بار دیگر در مراسم با شکوه سلطنتی در سال گذشته قول آن داده شد و هنوز قرار است اجرا شود. تقریبا هیچ کس در قطر بطور علنی نمی گوید که این شورا باید قدرت قانونی داشته باشد. وقتی مردم یک جورهایی مخالفت و نارضایتی خود را از شبکه تلویزیونیِ دولتیِ الجزیره که در سراسر جهان عرب پخش می شود ابراز می کنند، این کار را به شکلی خاموش و درِ گوشی در داخل خانه هایشان هم بیان می کنند.


بسیاری از قطری ها از اینکه دولت شهرِ کوچک شان در تحولات مربوط به بیداری عربی طی دو سال گذشته نقش داشته به رهبریِ کشور خود می بالند. اما برخی می پرسند آیا امیرشان حمد بن خلیفه آل ثانی ثروت هایشان را در سرمایه گذاری های خارجی هدر داده است یا خیر. یک مقام قطری در خفا به من می گفت:«آن میلیاردها دلاری که در سوریه خرج شد برای ما چه نفعی به ارمغان آورد؟ ما نتوانستیم آقای اسد را کنار بزنیم و 4 میلیون سوری را هم بی خانمان کردیم». برخی دیگر در این امارتی که سال های متمادی است به برداشتی خشک و وهابی گونه از اسلام وفادار است در عجبند که چرا به اخوان المسلمینِ دردسر ساز کمک می کنند.


زمزمه های مشابهی در مورد اینکه آن پول هایی که برای بزرگترین پروژه های عمومی یا سرمایه گذاری های خارجی خرج می شد کجا رفته شنیده می شود. پس از اینکه دولت قطر اعلام کرد که 40 میلیارد دلار برای شبکه ریلی جهت جام جهانی فوتبال 2022 اختصاص داده است، یک شهروند قطری چنین توییت کرد:«آنها می توانستند این کار را با نیمی از این مبلغ انجام دهند». با توجه به اینکه هیچ مجمع مشورتی و هیچ شرایط آزادی در ثروت نفتی وجود ندارد، حاکم قطر همه چیز را به عنوان ثروت خانوادگی و ملک طلق خود می پندارد و انتقادات در مجلس بیان می شود، آن هم مجلسی که از سوی اعضای خانواده حاکم در منازل شان برگزار می شود. در اتاق های گفت و گوی آنلاین اظهار نظرها به شکلی صریح تر پُست می شود.


در اقتصادی با تولید ناخالص داخلیِ 183 میلیارد دلاری، متوسط درآمد برای 9/1 میلیون قطری 100 هزار دلار در سال است اما این میزان جمعیت شامل کارگران مهاجری می شود که عمدتا از آسیا بوده و به بسیاری از آنها کمک هزینه مختصری پرداخت می شود. آن 12 درصدی که شهروند هستند خیلی بیشتر از اینها به دست می آورند. قطری ها برای تمام عمر خود شغل دارند، مالیات نمی پردازند و از تحصیل رایگان در بهترین دانشگاه های خارجی برخوردارند. به آنها حتا مبالغ بیشتری هم پرداخت می شود. اما امیر می تواند همان گونه که می سازد همانگونه هم بشکند و همه چیز را بر هم زند. بر خلاف دبی که بخش خصوصی در آن حکومت کاملا آزادی دارد اما در قطر اقتصاد کاملا فرمانگرا دارد. امیر زمین ها را میان وفاداران به خود پخش می کند تا برج های بلندمرتبه و براق بسازند سپس این فضای اداری را اجاره می دهد. اگر از حد و مرز خود خارج شوید همه چیز از شما پس گرفته خواهد شد. با وزیدن باد دموکراسی در منطقه، قطر هم مثل سایر پادشاهی های منطقه جنوب خلیج فارس عصبی تر شده و انقباضی تر عمل می کند و این به ویژه در خصوص وبلاگ های اینترنتی و رسانه های اجتماعی و پُست های آنها مصداق دارد. کتابی با عنوان «مردم خواهان اصلاحات در قطر هم هستند» از سوی یک دانشگاهی قطری به نام «علی خلیفه الکواری» نوشته شده که جلسات ماهانه ای برای ترویج دیدگاه خود در خصوص «فدراسیون کاملا دموکراتیک خلیج فارس» ترتیب می داد. این جلسات هم ممنوع شده است. محمد العجمی شاعر قطری به اتهام «تلاش برای سرنگونی رژیم» در سال 2011 به حبس ابد محکوم شد که بعدا مدت زمان زندان او از سوی امیر قطر به 15 سال کاهش داده شد. دانشگاهیان و دانشجویانی که در شاخه قطری دانشگاه ها و اندیشکده ها در این کشور کوچک فعال هستند مراقب هستند که خارج از نوبت سخن نگویند و دهان خود را سفت نگه دارند.


همان امیری که 18 سال پیش علیه پدر خود کودتا کرد اکنون قدرت را به پسر 33 ساله خود شاهزاده تمیم واگذار می کند. تمیم به عنوان یکی از 24 عضو خاندان آل ثانی، در رسانه های دولتی در قطر موقعیت برجسته تری نسبت به نخست وزیر این کشور حمد بن جاسم آل ثانی دارد (که از قضا پسر عمویش  هم هست). معلوم نیست که تمیم با در دست گرفتن قدرت چه تفاوت ها و تمایزهایی با سیاست های پدرش دنبال خواهد کرد. بسیاری از پادشاهان دیگر در منطقه خلیج فارس به دلیل اشتیاق امیر قطر نسبت به اخوان المسلمین ابرو در هم کشیده اند و بسیاری از آنها این گروه را به عنوان تهدید می نگرند. قطری ها که این شاهزاده تحصیل کرده سندهورست را می شناسند تصور می کنند که وی اسلامگراتر از نخست وزیر باشد. یکی از آشکارترین اقدامات او تا امروز همانا تغییر زبان در دانشگاه های قطر از انگلیسی به عربی بوده است. در پس پرده گفته می شود که او به دنبال افزایش نقش اخوان المسلمین در لیبی است. انتظار یک حرکت ناگهانی به دموکراسی را نداشته باشید.
 

نظر دهید
نظرات کاربران

کاربر گرامی برای ثبت نظر لطفا ثبت نام کنید.

گزارش

ورود به سایت

مرا به خاطر بسپار.

کاربر جدید هستید؟ ثبت نام در تارنما

کلمه عبور خود را فراموش کرده اید؟ بازیابی رمز عبور

کد تایید به شماره همراه شما ارسال گردید

ارسال مجدد کد

زمان با قیمانده تا فعال شدن ارسال مجدد کد.:

ثبت نام

عضویت در خبرنامه.

قبلا در تارنما ثبت نام کرده اید؟ وارد شوید

کد تایید را وارد نمایید

ارسال مجدد کد

زمان با قیمانده تا فعال شدن ارسال مجدد کد.: