لطف الله آجدانی به دبا گفت: آزادی اندیشه در دولت تدبیر و امید تحقق یابد

1392/4/2 ۱۱:۱۰

لطف الله آجدانی پژوهشگر تاریخ ایران معتقد است که توسعه علوم انسانی با آزادی در گفتمان امکان پذیر است. وی این روزها مشغول نوشتن کتابی درباره «رضا شاه» باهمین عنوان است. کتابی که به گفته وی نیازمند فضای باز فکری است تا منتشر شود.

لطف الله آجدانی پژوهشگر تاریخ ایران معتقد است که توسعه علوم انسانی با آزادی در گفتمان امکان پذیر است.

وی این روزها مشغول نوشتن کتابی درباره «رضا شاه» باهمین عنوان است. کتابی که به گفته وی نیازمند فضای باز فکری است تا منتشر شود.

کتاب «رضا شاه» به دور از هر جبهه گیری و پیش داور، تنها بر اساس استناد و بررسی اسناد نوشته شده است که قضاوتی عادلانه نسبت به تاریخ را ایجاد می کند. به گفته لطف الله آجدانی در قضاوت های تاریخی بیشتر روی نقاط ضعف و سرسپردگی رضا شاه تاکید شده است اما این کتاب با استناد به اسناد تاریخی نشان می دهد که به رقم همسو بودن منافع رضاشاه با انگلیسی، اما وی کاملا یک شخص سرپرده نبوده است.

وی معتقد است: این کتاب حرف های جدید و جدی زیادی برای گفتن دارد و با انتشارش نظرات موافق و مخالف بسیاری را بر می انگیزد اما نیازمند شرایط بازتر و مساعدتری برای انتشار است ازین رو وی امید دارد تا در دولت جدید فضای باز درحوزه اندیشه تحقق یابد.

لطف الله آجدانی که هنوز شرایط را برای انتشار کتابش مساعد نمی داند معتقد است که جامعه ما برای پیشرفت در حوزه اندیشه نیازمند آزادی اندیشه و گفتمانهای چند جانبه است. اما متاسفانه فضایی که تا به حال قالب بوده است فضای مونولوگ بوده.

دکتر آجدانی، مورخ و پژوهشگر برجسته تاریخ، در رابطه با فضایی بازِ مورد نیاز آزاد اندیشی می گوید «در کشور باید فضای نقد، بحث و گفت و گو وجود داشته باشد که این جریان نیازمند داشتن ظرفیت بالایی است. البته زمانی فرد دارای ظرفیت بالا خواهد بود که دانش و توانایی لازم در حوزه مورد نظر را داشته باشد و اگر این توانایی در فرد وجود نداشته باشد وی مونولوگ را به دیالوگ ترجیح می دهد چون توانایی گفت و گو و بحث درباره موضوع مورد نظر را ندارد.»

به عقیده وی تمام شخصیت هایی که در این سال ها پشت ترییون نشسته اند و به جای بحث و گفت و گو تنها به ایراد سخنرانی اکتفا کرده اند از جمله افرادی هستند که به دلیل نداشتن توانایی در گفت گو و دانش کافی حاضر نشدهاند که  پای میز گفت و گو بنشینند.»
دکتر آجدانی با تاکید بر بحث انسداد فرهنگی می گوید «وقتی تریبون فقط در اختیار یک عده باشد، آن هم بدون در نظر گرفتن گفت و گو و نقد دوسویه، آنگاه انسداد فرهنگی در کشور به وجود می آید.»

وی از آزادی اندیشه به عنوان راهکاری برای پیشرفت اندیشه در ایران یاد کرد و توضیح داد «وقتی می گوییم آزادی اندیشه منظورمان این نیست که هرزه گرایی یا بی قیدی را در نظر داریم بلکه ایجاد زمینه ای برای گفت و گوی آزاد را می خواهیم.»

دکتر آجدانی فضای آینده اندیشه ورزی در ایران را با تحقق وعده های رئیس جمهور جدید، امیدوار کننده می داند و معتقد است که برای تاثیر بیشتر، متولیان فرهنگی، خود باید از اندیشمندان و متفکران باشند اما متاسفانه چند سالی است، کسانی در این جایگاه نشسته اند که فاقد اندیشه و توانایی گفتو گو هستند از این رو تنها به مونولوگ و سخنرانی روی آورده اند.
این مورخ و پژوهشگر از دولت تدبیر و امید انتظار دارد که این جریان در کشور را سامان دهد و شرایطی را فراهم کند که آزادی اندیشه تحقق پیدا کند.