آیین یادبود «مسعود جلالی‌مقدم» برگزار شد

1404/5/5 ۱۴:۳۷

آیین یادبود «مسعود جلالی‌مقدم»، مدیر بخش ادیان و عرفان دانشنامۀ ایران و عضو شورای عالی علمی مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، صبح شنبه، چهارم مرداد در این مؤسسه برگزار شد.

دبا: آیین یادبود «مسعود جلالی‌مقدم»، مدیر بخش ادیان و عرفان دانشنامۀ ایران و عضو شورای عالی علمی مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، صبح شنبه، چهارم مرداد در این مؤسسه برگزار شد.

در آغاز این جلسه «کاظم موسوی بجنوردی»، رئیس مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی گفت: این مؤسسه در عمر ۴٢ سالۀ خود از همراهی قلم و قدم برجسته‌ترین استادان عرصۀ علوم انسانی بهره‌مند بوده است و شوربختانه و زیان‌بارانه، پس از عمری مجاهدت علمی و عملی، داغ‌دارشان شده است. یکی از آن دانشی‌مردان، زنده‌یاد استاد دکتر مسعود جلالی‌مقدّم بود. ایشان که در همۀ چهل‌سال گذشته با این مؤسّسه به هم‌کاری پرداخت، ۹۰ مقاله برای دائرةالمعارف بزرگ اسلامی و دانشنامۀ ایران قلمی کرد و به‌همین‌سبب فقدان جان‌گداز این دانش‌مند و پژوهش‌گر ممتاز و هم‌کار دیرین ما، سخت غم‌ناک و اندوه‌بار است.

سپس «فاطمه لاجوردی»، مدیر بخش ادیان و عرفان و دبیر شورای عالی علمی مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی دربارۀ کارنامۀ علمی او صحبت کرد: یک‌بعد شخصیت علمی ایشان که انسانی شریف و اخلاق‌مدار بود، معطوف به سال‌های تدریس در دانشگاه آزاد طی ۱۳۷۹ تا ۱۳۹۰ است و بعد دیگر فعالیت در مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی است که از سال ١٣۶۵ آغاز شد و از سال ١٣٨۶ به عضویت شورای عالی علمی درآمد که تا پایان عمر ادامه داشت و هم‌چنین مدیر بخش ادیان دانشنامۀ فلسطین و مدیر بخش مدیر بخش ادیان، اساطیر و عرفان دانشنامۀ ایران تا هنگام تعطیلی‌شان بود. بخش دیگری از فعالیت علمی ایشان تألیف دانشنامه‌ای تخصصی در حوزۀ ادیان عرفان بود که عمرش را بر سر آن گذاشت. ایشان وسواس علمی فوق‌العاده‌ای داشت و با این‌که شاید کسی به‌تنهایی نتواند یک دانشنامه را به ثمر برساند اما یک جلد آن آماده شد که امیدوارم به‌همراه مقالات و یادداشت‌هایش ازسوی مرکز منتشر شود.

در پایان «علی بهرامیان»، معاون علمی مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی اظهار کرد: از ٣۵ سال پیش که مکرر خدمت ایشان می‌رسیدم، چند ویژگی او در ذهن من نقش بسته است؛ یکی آن‌که برای ایشان جامعه‌شناسی دین بسیارمطرح بود و مطالع آثار جدید در ادیان و عرفان اهمیت داشت. دیگر آن‌که در پی ارتقای علمی بود و مداخل دشواری که نوشت، کم‌تر کسی زیر بارشان می‌رفت مانند اِباضیّه که در آن زمان هم کم‌تر کسی بود که بتواند به‌خوبی از عهده برآید. او که سلوک اخلاقی و نجابت خاصی داشت، بسیار به ایران و نسبت به مغرضان حساس بود و میهن‌دوستی‌اش از علم‌اش می‌آمد. لازم است تا مجموعه مقالات ایشان گردآوری و روش علمی‌اش آموزانده شود.