هوشنگ دولت‌آبادی: ایرج افشار به علم تفاخر نکرد و جوانان را پروراند

1393/12/18 ۱۲:۲۸

دکتر هوشنگ دولت‌آبادی یکی از همکاران و دوستان نزدیک مرحوم استاد ایرج افشار، ایران‌شناس و کتاب‌شناس است که در سخنان خود درباره دوست دیرین خود به مجله «آینده» و تاثیر رفتار افشار بر مقبولیت این مجله تاکید کرد و گفت: بین مقبولیت مجله آینده و مقبولیت مدیر آن رابطه‎ای است که نمی‎شود آن را از هم تفکیک کرد.

دکتر هوشنگ دولت‌آبادی یکی از همکاران و دوستان نزدیک مرحوم استاد ایرج افشار، ایران‌شناس و کتاب‌شناس است که در سخنان خود درباره دوست دیرین خود به مجله «آینده» و تاثیر رفتار افشار بر مقبولیت این مجله تاکید کرد و گفت: بین مقبولیت مجله آینده و مقبولیت مدیر آن رابطه‎ای است که نمی‎شود آن را از هم تفکیک کرد.

به نقل از مجله بخارا از صد و پانزدهمین شب از شب‌های این مجله، دکتر هوشنگ دولت‌آبادی درباره استاد ایرج افشار و مجله «آینده» که بعد از دکتر محمود افشار پسر وی ایرج افشار مدیریت آن را بر عهده داشت گفت: به نظر می‌رسد در یک نکته با هم اتفاق نظر داشته باشیم که بین مقبولیت مجله آینده و مقبولیت مدیر آن رابطه‎ای است که نمی‎شود آن را از هم تفکیک کرد. ایرج افشار دوست فوق‎العاده خوبی بود. اصولا دلایل بسیاری وجود دارد برای این‌که ایرج افشار به دل می‎نشیند. در زمینه ادب و فرهنگ و ایران‎دوستی او شهسواری بود بی‎بدیل و در زمینه دوستی، دوستی بود استوار که هیچ وقت خلاف آنچه واقعاً اصل دوستی بود در او دیده نمی‎شد.

علم و اخلاق در نزد افشار

دولت‎آبادی در ادامه  و در تعریف از علم و عالِم اظهار کرد: علم تاثیر زیادی بر مردم دارد ولی کسانی که عالِمند اصولاً علم را به دو صورت می‎بینند. بخشی هستند که علم را به صورت قبایی مرصع می‎بینند که باید آن را پوشید و در مقابل دیگران قرار گرفت و منتظر تحسین دیگران شد و از تحسینشان لذت برد و اگر مخاطبی نبود همین کار را در خانه و در مقابل آینه کرد. و هستند کسانی که علم را به صورت جزئی از وجود لایتناهی انسان می‎بیند و من تصور می‏‎کنم به جرأت بتوانم بگویم که ایرج افشار از این دسته آدم‎ها بود.

دولت‌آبادی ادامه داد: هرگز ندیدم که ایرج افشار به علم تفاخر کند و چون می‎دانست که علم به علت آن‌که مدام در حال کهنه شدن و زوال دائمی است، معتقد بود که باید در آن سرمایه‎گذاری کرد و سرمایه‎گذاری او در نسل جوان بود و او جوان‎های نمونه را دور هم جمع می‎کرد و آنها را می‌‎پروراند و بدون آن‌که بخواهد نظراتش را به آنها تحمیل کند. از آنها مقاله چاپ می‎کرد و به آنها اجازه بحث می‎داد و درباره بحث‎هایشان مقاله می‎نوشت و به آنها اجازه می‎داد رشد کنند و می‎بینیم که امروز درختان تناوری شده‎اند.

دکتر دولت‏‎آبادی در ادامه به وجه دوستی ایرج افشار پرداخت و افزود: ایرج افشار دل بسیار بزرگی داشت. در این دل، یعنی در این باغ مصفا، جایی بسیار بود برای آدم‎هایی که سعادت این را داشتند که به این باغ دلگشا وارد شوند و در همین حال در این باغ نهانخانه‎ای بود که هرکسی به آن راه نداشت. آقای مینوی یکی از این افراد بود، آقای یغمایی و همین‌طور آقای الهیار خان صالح از کسانی بودند که به این نهانخانه راه داشتند و بسیاری دیگر.

ایبنا