1402/12/16 ۱۵:۱۱
دو واژه «آسمان» و «سنگ» از یک ریشه مشترک مشتق شدهاند، این هممعنایی برگرفته از باور اقوام باستانی است که میپنداشتند جنس آسمان از سنگ است.
گروه واژهگزینی فرهنگستان زبان و ادب فارسی در مطلبی آورده است: «آسمان در فارسی باستان و اوستایی به صورت «اَسمَن» (asaman-) و در فارسی میانه به شکل «اَسمان» (asmān-) در معنای «آسمان» و «سنگ» بوده است؛ بنابراین، دو واژه «آسمان» و «سنگ» از یک ریشه مشترک مشتق شدهاند و معنای یکسانی دارند. این هممعنایی برگرفته از باور اقوام باستانی است که میپنداشتند جنس آسمان از سنگ است. در کتاب التفهیم ابوریحان بیرونی میخوانیم: «و پارسیان او را آسمان نام کردند یعنی ماننده آس از جهت حرکت او که گرد است».
«آس کردن» بهمعنی «کوفتن و له کردن» است و «آسمان» بهمعنی «آسیا» هم آمدهاست؛ برای نمونه: دل منه بر کارهای آسمان زیرا که هست/ بیسروبُن کارهای آسمان چون آسمان (خاقانی).»
کاربر گرامی برای ثبت نظر لطفا ثبت نام کنید.
کاربر جدید هستید؟ ثبت نام در تارنما
کلمه عبور خود را فراموش کرده اید؟ بازیابی رمز عبور
کد تایید به شماره همراه شما ارسال گردید
ارسال مجدد کد
زمان با قیمانده تا فعال شدن ارسال مجدد کد.:
قبلا در تارنما ثبت نام کرده اید؟ وارد شوید
فشردن دکمه ثبت نام به معنی پذیرفتن کلیه قوانین و مقررات تارنما می باشد
کد تایید را وارد نمایید