1399/9/23 ۱۰:۵۱
میلاد عظیمی درحالی نسبت دادن برخی چیزها به فرهنگستان زبان و ادب فارسی را ناروا میداند که میگوید: فرهنگستان باید این فضای سیاستزده را تغییر بدهد. این به سود زبان و ادبیات فارسی است. این یک ضرورت ملّی است.
این پژوهشگر و مدرس دانشگاه در یادداشتی با عنوان «سخنی با اولیای فرهنگستان زبان و ادب فارسی» به پویشی پرداخته که برای عمومی کردن دسترسی به پیکره زبانی فرهنگستان شکل گرفته است.
او در این یادداشت که پس از انتشار لایحه بودجه ۱۴۰۰ و حاشیههای بهوجودآمده در خصوص بودجه حدودا ۱۱میلیارد تومانی واژهگزینی فرهنگستان منتشر کرده نوشته است: «هر سال فصل بودجه که میشود بازار انتقاد از نهادهای فرهنگی که از بیتالمال بودجه میگیرند، گرم میشود. معمولا هم خشکوتر به یک آتش سوخته میشوند. و همواره نام فرهنگستان زبان و ادب فارسی نیز در زمره نهادهایی آورده میشود که مفت ارزاناند و سرمایه کشور را به باد میدهند و سودی برای کشور ندارند. و این نسبت به فرهنگستان زبان و ادب فارسی نارواست.
فرهنگستان زبان و ادب فارسی نهادی ملی است. دانشمندان برجسته عضوش هستند و پژوهشگران زبده و شریف با آن همکاری میکنند. دستاورد علمی فرهنگستان قابل قبول است. البته عملکرد فرهنگستان حتما کاستیهایی هم دارد که باید نقد و اصلاح و تکمیل شود.
اما چرا با فرهنگستان زبان و ادب فارسی هم مثل فلان موسسه «فرهنگی و علمی» مفتارزان و بیربط برخورد میشود؟
بخش مهمی از دلیل یا علت برمیگردد به سیاست. فرهنگستان نهادی دولتی است و برای عدهای از دوستان همین نکته کفایت میکند که مطرود و مردود ازل و ابد باشد. دیگر اینکه در امتداد همین نگاه سیاسی و سیاستزده، نهاد فرهنگستان فروکاسته میشود به مرام و منش سیاسی رئیس فرهنگستان. درحالیکه این غیرمنصفانه و نادرست است. هر چیز به جای خویش نیکوست و کارنامه فرهنگستان را باید با معیارهای علمی سنجید نه موازین سیاسی.
دیگر اینکه فرهنگستان زبان و ادب فارسی به عنوان نهادی که پشتیبان زبان فارسی است، مورد بغض و نفرت دشمنان زبان فارسی و وحدت ملی ایران است.
همچنین وضع لغاتی که به فرهنگستان نسبت داده میشود - و این مقوله خود بحثی درازدامن است - هم محملی شده برای طنازی و البته نقد نامنصفانه. فضای عمومی کشور هم طوری است که برای بخش قابل توجهی از توده مردم، تخریب فرهنگستان پذیرفتنی بل مطلوب و تشفیبخش است.
تردیدی نیست فرهنگستان زبان و ادب فارسی باید این فضای سیاستزده و مضر و مخرّب را تغییر بدهد. این به سود زبان و ادبیات فارسی است. این یک ضرورت ملّی است.
چندی پیش «پویشی» به راه افتاد برای عمومی کردن دسترسی به پیکره زبانی فرهنگستان. متن سنجیده و محترمانه و متینی منتشر شد. (این متن را در اینجا بخوانید) جان کلام این متن این است که چون پیکره به هزینه عمومی و بیتالمال تهیه شده سزاوار و ضروری است که در دسترس همگان قرار بگیرد. این تبعیض و بیعدالتی است که برخی پژوهشگران به این امکان دسترسی داشته باشند و در عمر و وقت صرفهجویی کنند و دقت و عمق تحقیقات خود را بیشتر کنند و بخش بزرگی از محققان و دانشجویان به این امکان یا موهبت دسترسی نداشته باشند.
این سخن صحیح و مشروع است. برخی از دانشمندان خوشنام عضو فرهنگستان هم این نامه را امضا کردهاند. به همراه تعداد زیادی از دانشجویان و محققان و مدرسان دانشگاه.
اولیای محترم فرهنگستان میدانند همین کسانی که این نامه را امضا کردهاند علیالقاعده باید در این فضای سیاستزده و دشمنخو حامی فرهنگستان و مبلغ آثار علمی آن باشند. چون اینان قدر خدمات علمی فرهنگستان را میشناسند. شایسته است فرهنگستان این «پویش» را یک فرصت تلقی کند و از آن برای تقویت و تحکیم جایگاه علمی و شأن فرهنگی خود بهره ببرد.
امیدوارم فرهنگستان زبان و ادب فارسی خواسته مشروع و صحیح این «پویش» را بپذیرد و احساس تبعیض و سرخوردگی را به دوستان خود القا نکند. مبادا که فرهنگستان با ردّ این درخواست مشروع و بحق دوستان خود را بیازارد که به قول شیخ اجل آزردن دوستان جهل است.
«یکدم نگاه کن که چه بر باد میدهی/ چندین هزار امید بنیآدم است این»»
منبع: ایسنا
کاربر گرامی برای ثبت نظر لطفا ثبت نام کنید.
کاربر جدید هستید؟ ثبت نام در تارنما
کلمه عبور خود را فراموش کرده اید؟ بازیابی رمز عبور
کد تایید به شماره همراه شما ارسال گردید
ارسال مجدد کد
زمان با قیمانده تا فعال شدن ارسال مجدد کد.:
قبلا در تارنما ثبت نام کرده اید؟ وارد شوید
فشردن دکمه ثبت نام به معنی پذیرفتن کلیه قوانین و مقررات تارنما می باشد
کد تایید را وارد نمایید