آخرین سخنرانی در نخستین همایش زبانها و گویشهای ایرانی با سخنرانی محمد شکری فومشی آغاز شد.

1391/3/19 ۰۴:۳۰

به گزارش روابط عمومی مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی آخرین مقالۀ جلسۀ پنجم با عنوان هفت دستنویس منتشر نشدۀ فارسی نو به خط مانوی از مجموعۀ تورفان توسط محمد شکری فومشی، استاد دانشگاه آزاد برلین ارائه شد.

به گزارش روابط عمومی مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی آخرین مقالۀ جلسۀ پنجم با عنوان هفت دستنویس منتشر نشدۀ فارسی نو به خط مانوی از مجموعۀ تورفان توسط محمد شکری فومشی، استاد دانشگاه آزاد برلین ارائه شد.

محمد شکری فومشی سخنرانی خود را چنین آغاز نمود: هنینگ نخستین کسی بود که نخستین دستنویسهای فارسیِ نو به خط مانوی را (از مجموعه قطعاتِ بازیافته از تورفان) در سال 1962 در مقاله‌ای تحت عنوان «دستنویسهای شعر فارسی از دوران رودکی» منتشر کرد. بعد از او، ورنر زوندرمَن به ویرایش و تفسیرِ چندین متن فارسیِ مانوی همت گماشت و آنها را در دو مقالۀ مهم منتشر کرد. برخی از آنچه را که هنینگ و زوندرمَن منتشر کرده‌اند، دستنویسهایی نسبتاً سالم و اکثراً دارای قطعه یا قطعات «همنوا» و در یک مورد (M106) حتی با نسخۀ بدل بودند.

وی گفت: اما در میان دستنوشته های فارسیِ مانوی، که زبان آنها حد فاصل فارسی میانه و فارسی دری است، هنوز هفت دستنویس دیگر وجود دارد که به علتِ کوچک بودن و محتوای اندکشان و، از این مهمتر، به دلیل ناشناخته بودنِ دستنویسهایِ همنوای آنها هنوز منتشر نشده‌اند. این دستنویسها متعلق به کتابخانه ملی برلین هستند و اکنون در فرهنگستان علوم براندنبورگ (برلین) نگهداری می شوند: M 843 c, M 4513, M 9011, M 595 a-c, M 8202, M 1855 و M 746 a. نویسنده، که پیش از این کلیه واژگان عربی متنهای فارسی مانوی را در قالب یک مقالۀ مفصل ارائه داده است، اکنون در نظر دارد ویرایش، ترجمه و تفسیر همۀ دستنویسهای منتشرنشدۀ فارسیِ مانوی را (هفت قطعه) ـ که از یاری پیشکسوتِ ویرایشِ این دسته از متون پروفسور ورنر زوندرمن نیز سود جسته است ـ در این همایش ارائه نماید.