جایزه دکتر افشار به ایران‌شناس ژاپنی اهدا شد

1398/3/25 ۰۷:۱۶

مراسم بیست و ششمین جایزه تاریخی ـ ادبی دکتر محمود افشار، عصر روز جمعه ۲۴ خردادماه، در کانون زبان پارسی واقع در باغ موقوفات دکتر محمود افشار برگزار شد. ایران‌شناس ژاپنی، استاد یوشیفو ساسکی، این جایزه تاریخی ـ‌ ادبی را از آنِ خود کرد.

مراسم بیست و ششمین جایزه تاریخی ـ ادبی دکتر محمود افشار، عصر روز جمعه ۲۴ خردادماه، در کانون زبان پارسی واقع در باغ موقوفات دکتر محمود افشار برگزار شد. ایران‌شناس ژاپنی، استاد یوشیفو ساسکی، این جایزه تاریخی ـ‌ ادبی را از آنِ خود کرد.

در آغاز این مراسم، دکتر مصطفی محقق داماد، رئیس شورای تولیت بنیاد موقوفات دکتر محمود افشار یزدی، گفت: همه می‌دانیم که ملتی که تاریخ ندارد، هویت ندارد وقتی هم که تاریخ دارد ولی به تاریخ خود آگاهی ندارد، به پیچ و خم‌ها و حوادث زندگی تجربه‌ای نخواهد داشت. تاریخ فرهنگ ما، از درخشان‌ترین تاریخ‌هاست. فرهنگ به معنای جامع یعنی ادبیات، هنر و زبان فرهنگ ایرانی به معنای عام، روز به روز حرکت تکاملی داشته است حتی کون و فساد نداشته و علی‌الدوام، رو به ترقی و تکامل بوده است. امروز به مناسبت تجلیل از یک شخصیت ژاپنی جمع شده‌ایم که سال‌های عمرش را در راه هنر ایرانی صرف کرده است. هنر ایرانی، بخصوص موسیقی، در دامن فلاسفه اسلامی رشد کرد. فارابی، کتاب «الموسیقی الکبیر» را نوشت که سرآمد کتاب‌های موسیقی‌ است. ابن‌سینا در ۵ کتاب درباره موسیقی حرف زده است که از میان آنها ۲ رساله مستقل درباره موسیقی هستند.

وی افزود: واقف این بنیاد دکتر محمود افشار یزدی است و هر چه داشته وقف ایران کرده است. در این موسسه ما توفیقات زیادی داشتیم. من مایل هستم در این جلسه که استادان هنر، فلسفه،‌ ادبیات، هنرمندان و متفکران ایرانی حضور دارند به یک نکته اعتراف کنم. چند سالی است زحمات این موسسه به عهده دکتر افشین وفایی است که از استادان دانشگاه تهران است و با مدیریت عالمانه‌ای این مرکز را اداره می‌کند.

ملیحه سعیدی، استاد ساز قانون و همدوره آقای سکی، در این مراسم گفت: آقای سکی از دوستان زمان دانشکده من در دانشکده هنرهای زیبا در دانشگاه تهران بودند.

سال ۱۳۵۰ ما همکلاس بودیم. من در آن زمان می‌خواستم موسیقی ایرانی را روی ساز قانون بیاموزم و پیاده کنم. یکی از کسانی که خیلی به آقای سکی لطف داشتند، دکتر داریوش طلایی هستند که به آقای سکی کمک می‌کردند. وی افزود: آقای سکی به زبان فارسی آثار زیادی دارد و به زبان ترکی، ژاپنی و انگلیسی هم آثاری دارند. ایشان در سال ۱۳۴۶ در دانشگاه توکایی ژاپن بودند و به توصیه استاد، به ایران آمدند و چون صدای ساز استاد عبادی را شنیده بودند، به دانشکده موسیقی هنرهای زیبای تهران وارد شدند. سعیدی گفت: موسیقی، زبان گفتگوی انسان با خداست. کتاب عمر، چاپ دوباره ندارد و هر کسی در دنیا رسالتی دارد. خوش به سعادت کسانی که رسالت خود را انجام می‌دهند و روی کاری متمرکز می‌شوند و آن را به سرانجام می‌رسانند.

مسعود راستی‌پور، پیام پروفسور فرانسیس ریشور، ایران‌شناس و همچنین پیام خانم مینا کومینوونو را خواند.

پیام فرانسیس ریشور: سکی، یک دانشمند و استاد نامدار است. او از ابتدا موسیقی‌دانی بی‌مانند بود و باشوق جهان ادبی را کشف می‌کرد.

پیام خانم کومینوونو: از اینکه تحقیقات سکی در ایران گرامی داشته شده است، خشنودم. حاصل کارهای او مانند رودخانه‌ای بزرگ است که در امتداد خود شاخه‌های زیادی به وجود می‌آورد. علاقه دیرینه او به نسخه‌شناسی، او را به مطالعه در باب خوشنویسی، تهذیب، صحافی، کاغذ ابری و … برمی‌انگیخت. او به هیچ‌وجه حاضر نیست از هدف خود منصرف شود.

دکتر رسول جعفریان، ریاست کتابخانه مرکزی دانشگاه تهران، در این مراسم گفت: می‌خواهم درباره پیشینه نگاه ما به شرق برای کسب علم، افتخاری که نصیب دانشمند بزرگ ما رشیدالدین فضل‌الله همدانی شده، حرف بزنم. ما همواره برای کسب علم به غرب نگاه کردیم، فقط مدت کوتاهی بر شرق متمرکز بوده‌ایم. به رشید‌الدین به خاطر ساختارشکنی نسبت به امر فرهنگ و نسبت به گشودن راه‌های تازه‌ای در تفکر و تحصیل، علاقمند هستیم. به محصول و خروجی تفکر او توجه ندارم بیشتر به نوع نگاه او توجه دارم. او مقدمه‌ای برای یک کتاب طبی چینی نوشت که در آن به اقتباس ما از یونان اشاره می‌کند و از هارون الرشید، بخاطر ترجمه، ستایش می‌کند و این روایت را از پیامبر می‌آورد که: ۳ چیز از آدم می‌ماند، علم وقف، فرزند صالح.

رشیدالدین معتقد است، علم؛ بهترین اینها است. او به پویایی تمدن اسلامی اشاره دارد و می‌گوید اشکالی که وجود دارد آن است که ما از شرق بهره نگرفتیم و میراث آنها به دست ما نرسیده است. او می‌گوید به همین دلیل من یک کتاب طب چینی را ترجمه می‌کنم و این کار را انجام داد.

وی افزود: نگاه رشیدالدین برای ما، بهترین هدایا است. اگر می‌خواهیم تمدن خوبی داشته باشیم باید از همه فرهنگ‌ها بهره بگیریم و این سیاستی که الان ژاپنی‌ها دارند و متخصصان خود را به تمامی فرهنگ‌ها می‌فرستند، سیاست ارزشمندی است. او تصریح کرد: وقتی به کتابخانه مجلس رفتم پیشنهاد شد از آقای سکی برای همکاری دعوت کنیم چهار سالی که در مجلس بودم، ایشان با دقت تمام و متانت کافی مشغول کار بودند و خروجی آن مقالاتی بود که در مجله «نامه بهارستان» چاپ شد.

جایزه ویژه ادبی ـ تاریخی دکتر محمود افشار یزدی، به استاد یوشیفوسا سکی اهدا شد. (قالیچه ابریشمی اثر هنرمندان نائینی مزین به نام استاد یوشیفو ساسکی)

یوشیفو ساسکی، طی سخنانی اظهارداشت: وقتی شنیدم برای جایزه ادبی دکتر افشار یزدی برگزیده شده‌ام، در عین خوشحالی، خجالت‌زده شدم زیرا برندگان قبلی این جایزه ایران‌شناسان نامی بوده‌اند ولی نتایج تحقیقات من، به پای آثار آن اساتید نرسیده و هنوز خود را نه یک محقق، بلکه یک دانشجو می‌دانم. از ۱۳۴۹ تا ۱۳۶۱ که در ایران بودم، مشغول یادگیری موسیقی ایرانی بودم. بعد از بازگشت به ژاپن تحقیقاتم را ادامه دادم. هرگاه به ایران می‌آمدم، به آقای افشار نتایج کارم را نشان می‌دادم. ایشان در تشخیص نسخه‌ها مهارت زیادی داشت و مرا تشویق می‌کرد و کارم را معرفی می‌کرد. بعدها احساس کردم نباید قبل از اتمام گزارش درباره مرقعات و خوشنویسی، بمیرم و باید آن را بنویسم تا دیگران نیز آن را بدانند. شاید این کار برای برخی خنده‌آور باشد یا نوعی غرور تلقی شود. همیشه از اینکه چیزی بنویسم که درباره ایرانی‌ها نادرست باشد، می‌ترسم. نزدیک ۵۰ سال است که با ایرانیان مراوده دارم و دوستان زیادی به من کمک کردند و به آنها بدهکارم؛ ولی بدهی خود را پس نمی‌دهم. دوست دارم بگویند سکی به ایران آمد و خورد و خوابید و رفت. مفتخرم که چنین سرمایه‌ای دارم.

آقای دکتر جوادی، معاون فرهنگی وزیر ارشاد، از طرف وزیر هدیه‌ای به آقای سکی تقدیم کردند.

منبع: روزنامه اطلاعات