ناصر خسرو و تأویل مناسک حج / سید حمیدرضا اشرف زاده

1396/8/17 ۱۱:۴۸

ابو معین ناصر خسرو قبادیانی مروزی بلخی، از شعرای برجسته و از قصیده سرایان نام آور پارسی است. او در اثر خوابی بیدار کننده، سفر هفت سالۀ خود را می آغازد، در این سفر، در مصر، به مذهب اسماعیلیه در می آید و به لقب حجت ملقب می گردد و به خراسان بر می گردد و پس از چند سال آوارگی در بلخ و نیشابور و مازندران، سرانجام به درۀ یمگان پناه می برد.

چکیده: ابو معین ناصر خسرو قبادیانی مروزی بلخی، از شعرای برجسته و از قصیده سرایان نام آور پارسی است. او در اثر خوابی بیدار کننده، سفر هفت سالۀ خود را می آغازد، در این سفر، در مصر، به مذهب اسماعیلیه در می آید و به لقب حجت ملقب می گردد و به خراسان بر می گردد و پس از چند سال آوارگی در بلخ و نیشابور و مازندران، سرانجام به درۀ یمگان پناه می برد.

در مورد آن خواب آگاهی بخش و این لقب «حجتی» تردیدهایی وجود دارد.

این ناصرخسرو، قصیده ای با مطلع ذیل دارد:

حاجیان آمدند با تعظیم / شاکر از رحمت خدای رحیم

که پرسش و پاسخی است با دوستی مخلص، عزیز و کریم، درباره مناسک حج، که تأویلی عارفانه از مناسک حج است. قبل از ناصر خسرو، چنین گفت و گویی نیز بین حضرت سجاد(ع) و شبلی نامی نقل کرده اند و در کتاب مصباح الشریعه نیز تأویلی عارفانه از امام همام حضرت امام جعفر صادق(ع) درباره مناسک حج نقل شده است. آیا ناصر خسرو به این مطالب نظر داشته و آنرا به خود اسناد داده است؟ یا ...

ادبیات فارسی دانشگاه آزاد مشهد1386 شماره14

دریافت مقاله

منبع: پرتال جامع علوم انسانی