منطق فطری و نظری / محمدتقی دانش پژوه

1396/8/16 ۱۳:۲۹

زندگی و اندیشه را در تعریف انسان گنجانده و اندیشه یا نطق درونی را فصل مقوم او دانسته اند پس اندیشه است که انسان را از دیگر جانوران جدا می سازد. او می اندیشد و می شناسد و می داند و می پژوهد و بررسی و جستار دارد و از چیزی به چیزی دیگر راه می برد. داوری می کند و باور می دارد و گمان می برد و می پندارد و گاهی هم راه نادرست می سپرد.

زندگی و اندیشه را در تعریف انسان گنجانده و اندیشه یا نطق درونی را فصل مقوم او دانسته اند پس اندیشه است که انسان را از دیگر جانوران جدا می سازد. او می اندیشد و می شناسد و می داند و می پژوهد و بررسی و جستار دارد و از چیزی به چیزی دیگر راه می برد. داوری می کند و باور می دارد و گمان می برد و می پندارد و گاهی هم راه نادرست می سپرد. پس او با آنچه که هست گاهی آشناست و گاهی با آن بیگانگی دارد، باره ای می داند و باره ای هم نمی داند. پس در اندیشۀ او هم راست هست و هم دروغ. او در زندگی خویش با پسند و ناسند، زشت و زیبا، نیک و بد، روا و ناروا برابر است و در کردار و رفتار خویش هم با یکی از اینها دچار است. ...

دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران، سال بیستم بهمن 1352 شماره 1 و 2 (پیاپی 81 و 82)

دریافت مقاله

منبع: پرتال جامع علوم انسانی