1396/6/13 ۱۸:۱۶
ابوریحان محمدبن احمد بیرونی خوارزمی (362 – 442 یا 444 ق) ریاضیدان، منجم، مورخ، دین شناس و هندشناس، یکی از ائمۀ علم و تحقیق ایران در اواخر عهد سامانی و اوایل عصر غزنوی است که شهرت و اعتبار نام و کارنامۀ علمی او فقط با شیخ الرئیس ابوعلی سینا و ابوبکر محمدبن زکریای رازی قابل مقایسه است.
ابوریحان محمدبن احمد بیرونی خوارزمی (362 – 442 یا 444 ق) ریاضیدان، منجم، مورخ، دین شناس و هندشناس، یکی از ائمۀ علم و تحقیق ایران در اواخر عهد سامانی و اوایل عصر غزنوی است که شهرت و اعتبار نام و کارنامۀ علمی او فقط با شیخ الرئیس ابوعلی سینا و ابوبکر محمدبن زکریای رازی قابل مقایسه است. بیرونی در «بیرون» یعنی حومۀ کاث پایتخت خوارزمشاهان به دنیا آمد. علوم عربیه (چون فقه و کلام و صرف و نحو) و علوم عجمیه چون ریاضیات، نجوم و طب را در بیست و پنج سال اول عمرش در خوارزم نزد استادان فن آموخت. در عصر خودش بیشتر به علم نجوم یا حتی احکام نجون (تنجیم)، شهره و از همین روی منجم دربار غزنویان بود.
گلچرخ، فروردین 1371، شماره 1
دریافت مقاله
منبع: پرتال جامع علوم انسانی
کاربر گرامی برای ثبت نظر لطفا ثبت نام کنید.
کاربر جدید هستید؟ ثبت نام در تارنما
کلمه عبور خود را فراموش کرده اید؟ بازیابی رمز عبور
کد تایید به شماره همراه شما ارسال گردید
ارسال مجدد کد
زمان با قیمانده تا فعال شدن ارسال مجدد کد.:
قبلا در تارنما ثبت نام کرده اید؟ وارد شوید
فشردن دکمه ثبت نام به معنی پذیرفتن کلیه قوانین و مقررات تارنما می باشد
کد تایید را وارد نمایید