نوروز، بزرگ جشن ملّی ایرانیان / شمس الدین نجمی

1395/12/22 ۱۱:۲۴

نوروز، جشنی باستانی و ایرانی است که همه ساله در روز اول بهار آن را جشن می‌گیریم. نوروز، همچنین نمادی است از بیداری طبیعت از خواب زمستانی و مرکی که به رستاخیز و زندگی منتهی می‌شود و به همین مناسبت جشن مربوط به فروهرها نیز بوده است.

نوروز، جشنی باستانی و ایرانی است که همه ساله در روز اول بهار آن را جشن می‌گیریم. نوروز، همچنین نمادی است از بیداری طبیعت از خواب زمستانی و مرکی که به رستاخیز و زندگی منتهی می‌شود و به همین مناسبت جشن مربوط به فروهرها نیز بوده است. افسانه‌های ایرانی، پیدایش نوروز را به دوران «جمشید پیشدادی» نسبت می‌دهند و می‌گویند: چون جمشید به پادشاهی رسید، دین را تجدید کرد و این کار در روز «نوروز» انجام شد که اکنون هر ساله این جشن بزرگ توسط ایرانیان گرامی داشته و برگزار می‌شود.

جشن نوروز از اعتدال بهاری آغاز می‌شود. در دانش ستاره شناسی، اعتدال بهاری یا اعتدال ربیعی در نیم کره شمالی زمین به لحظه‌ای گفته می‌شود که خورشید از صفحه‌ی استوایی زمین می‌گذرد و به سوی شمال آسمان می‌رود. این لحظه، لحظه‌ی اول برج حمل  نامیده می‌شود که  در تقویم خورشیدی برابر با نخستین روز از ماه فروردین یا « نوروز» است. جشن نوروز در تقویم میلادی برابر است با بیست و یک یا بیست و دو مارس مطابقت دارد.

نوروز، یگانه بنیادی است که همه‍اش خوبی، پاکی و نیکی است. ورجاوند، روزی است که تنها نیاکان ما به ارزش وجودش پی بردند و آن را بزرگ داشتند.

مطالعات ایرانی سال دوازدهم بهار و تابستان 1392 شماره 23

دریافت مقاله

منبع: پرتال جامع علوم انسانی