رابطه زبان و تفکر / محمدرضا باطنی

1395/8/19 ۱۰:۳۰

بحث درباره رابطه زبان و تفکر و تاثیر این دو بر یکدیگر بحث تازه ای نیست. افلاطون معتقد بود که هنگام تفکر، روح انسان با خودش حرف می زند. واتسون، از پیشروان مکتب رفتارگرایی در روانشناسی، در اوایل قرن بیستم همین مطلب را به زبان دیگری بیان کرده است. او معتقد است که تفکر چیزی نیست مگر سخن گفتن که به صورت حرکات خفیفی در اندام های صوتی در آمده است. به عبارت دیگر، تفکر همان سخن گفتن است که وازده شدهو به صورت حرکات یا انقباض های خفیف در اندامهای صوتی ظاهر می شود.

بحث درباره رابطه زبان و تفکر و تاثیر این دو بر یکدیگر بحث تازه ای نیست. افلاطون معتقد بود که هنگام تفکر، روح انسان با خودش حرف می زند. واتسون، از پیشروان مکتب رفتارگرایی در روانشناسی، در اوایل قرن بیستم همین مطلب را به زبان دیگری بیان کرده است. او معتقد است که تفکر چیزی نیست مگر سخن گفتن که به صورت حرکات خفیفی در اندام های صوتی در آمده است. به عبارت دیگر، تفکر همان سخن گفتن است که وازده شده و به صورت حرکات یا انقباض های خفیف در اندامهای صوتی ظاهر می شود.

ولی امروز پژوهشگران با ارائه شواهد کافی نشان داده اند که طرح مساله به هیچ یک از دو صورت بالا درست نیست. اما خود نیز هنوز نتوانسته اند جواب قانع کننده ای که قبول عام داشته باشد برای این سوال ارائه کنند. گره کار عمدتا در اینجاست که بر سر تعریف تفکر اتفاق نظر وجود ندارد.

مجله دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تربیت معلم 1373 و 1374 شماره 6 و 7 و 8

دریافت مقاله

منبع: پرتال جامع علوم انسانی