1395/4/26 ۰۸:۵۰
پل ژول آنتوان میه در یازدهم نوامبر ۱۸۶۶ر۲۰ آبان ۱۲۴۵ در شهر مولن، از بلاد مرکزی فرانسه به دنیا آمد. تحصیلات مقدماتی را در یکی از مدارس معتبر زادگاه خود به پایان رساند و برای ادامه تحصیل به دانشکده ادبیات و مدرسه مطالعات عالی دانشگاه سورین وارد شد. استادان او در آنجا لویی آوه (۱۸۴۹ـ ۱۹۲۵)، متخصص در زبانهای یونانی و لاتینی، ژام دار مستتر (۱۸۴۹ ـ۱۸۹۴)، ایران‌شناس بلندآوازه، و برخی دیگر از شرق‌شناسان و زبان‌شناسان معروف اروپایی بودند. در این دانشگاه او با نظریه‌‌‌‌های زبان‌شناسان بزرگی مانند میشل برئال (۱۸۳۲ ـ ۱۹۱۵)، از پایه‌‌گذاران معنی‌شناسی نوین و دانشمند سوئیسی، فردینان دو سوسور (۱۸۵۷ ـ۱۹۱۳) آشنا شد. در سال ۱۸۹۰ برای تکمیل مطالعات خود در باب زبان ارمنی، به قفقاز و ارمنستان سفر کرد.
پل ژول آنتوان میه در یازدهم نوامبر ۱۸۶۶ر۲۰ آبان ۱۲۴۵ در شهر مولن، از بلاد مرکزی فرانسه به دنیا آمد. تحصیلات مقدماتی را در یکی از مدارس معتبر زادگاه خود به پایان رساند و برای ادامه تحصیل به دانشکده ادبیات و مدرسه مطالعات عالی دانشگاه سورین وارد شد. استادان او در آنجا لویی آوه (۱۸۴۹ـ ۱۹۲۵)، متخصص در زبانهای یونانی و لاتینی، ژام دار مستتر (۱۸۴۹ ـ۱۸۹۴)، ایران‌شناس بلندآوازه، و برخی دیگر از شرق‌شناسان و زبان‌شناسان معروف اروپایی بودند. در این دانشگاه او با نظریه‌‌‌‌های زبان‌شناسان بزرگی مانند میشل برئال (۱۸۳۲ ـ ۱۹۱۵)، از پایه‌‌گذاران معنی‌شناسی نوین و دانشمند سوئیسی، فردینان دو سوسور (۱۸۵۷ ـ۱۹۱۳) آشنا شد. در سال ۱۸۹۰ برای تکمیل مطالعات خود در باب زبان ارمنی، به قفقاز و ارمنستان سفر کرد. پس از بازگشت از این سفر، در سال ۱۸۹۱مر۱۲۷۰ش، و اخذ اولین دیپلم دانشگاهی خود، به جای فردینان دو سوسور،که از پاریس به ژنو بازگشته بود، به استادی کرسی «فقه‌اللّغة تطبیقی» در مدرسه مطالعات عالی منصوب شد و تا سال ۱۸۳۱ در این کرسی باقی ماند. شش سال بعد از بازگشت از ارمنستان در سال ۱۸۹۷مر۱۲۷۶ش، به دریافت درجه دکتری نایل آمد. استعداد و لیاقت فوق‌‌العاده او باعث شد که پنج سال پیش از اخذ درجه دکتری، یعنی در سال ۱۸۹۴ که استادش دارمستتر درگذشت، تدریس زبانهای ایرانی باستان نیز به او محول شود. علاوه بر این، میان سالهای ۱۹۰۲ و ۱۹۰۵تدریس زبان ارمنی را هم در مدرسه زبانهای شرقی آن دانشگاه بر عهده گرفت. در سال ۱۹۰۶ تقریباً یک سال پیش از بازنشسته شدن استاد دیگرش میشل برئال، به جای او به کرسی استادی «فقهاللغة تطبیقی زبانهای هند و اروپایی و زبان‌شناسی عمومی» کولژ دوفرانس منصوب شد.
آنتوان میه به عضویت مجامع علمی متعددی، از جمله آکادمی‌‌های آمستردام، بلگراد، بروکسل، کپنهاگ، گوتینگن، و جامعه فقهاللغة لندن و نیز آکادمی هنرها و علوم آمریکا انتخاب شد و در دانشگاه‌‌‌های اروپایی متعددی در خارج از فرانسه تدریس و سخنرانی کرد و یک نیمسال نیز استاد مدعو در بخش زبانهای رومیایی دانشگاه کلمبیا در نیویورک بود. موفقیت علمی و خدمات فرهنگی او باعث شد که دولت فرانسه به او نشان لژیون دونور اعطا کند. او، پس از تحمل چهار سال بیماری فلج، که نیمی از بدنش را از کار انداخته بود، سرانجام در ۲۱ سپتامبر ۱۹۳۶ ر ۳۰ شهریور ۱۳۱۵ درگذشت.
آثار علمی
زندگی علمی میه با مقالات و کتب بسیاری که منتشر کرد، بسیار پربار بود. فهرستی از آثار او که به قریب پانصد مقاله و بیش از بیست کتاب بالغ می‌شود، بعداً به کوشش امیل بنونیست (۱۹۰۲ـ۱۹۷۶) یکی از برجسته‌ترین شاگردانش، به چاپ رسید (۱۹۳۷). علاوه بر بنونیست، دانشمندان دیگری مانند ژورژ دومزیل (۱۸۹۸ـ۱۹۸۶)، مارسل کوئن (۱۸۸۴ـ۱۹۷۴)، و کَلْوِرت واتکینز (۱۹۳۳ـ۲۰۱۳)، از شاگردان او بودند و آرای او از طریق ایشان و شاگردان ایشان در اروپا و آمریکا منتشر شد.
به رغم روابط شاگرد و استادی و دوستی میان آنتوان میه و فردینان دوسوسور، تأثیر دو سوسور در شکل‌گیری نظریات میه نسبتاً محدود بود؛ زیرا برخلاف دو سوسور، میه سخت علاقه‌مند به مطالعه بخش تطبیقی زبان‌شناسی بود و به طور کلی مطالعات تطبیقی اساس تحقیقات علمی او را تشکیل می‌داد. از این رو، او تنها جنبه‌های تطبیقی نظریات دوسوسور را در تشکیل عقاید خود پذیرفت و آن دسته از نظریات او را که به انقلابی در علوم زبان‌شناسی، روان‌شناسی، و ادبیات تطبیقی انجامید، هیچ‌گاه عمیقاً قبول نکرد.
در عوض استاد دیگر او، میشل برئال، تأثیر عمیقی در تشکل اندیشه و نظریات او برجای نهاد. از این نظر تأثیر برئال و امیل دورکم (۱۸۵۸ـ۱۹۱۷)، جامعه‌شناس بزرگ فرانسوی، در آرای آنتوان میه چشمگیر‌تر از تأثیر دوسوسور بود.
آنچه در کتب او مستقیماً به ایران و ایران‌شناسی مربوط است، دو کتاب مهم «دستور زبان فارسی باستان» (۱۹۱۵) و «سه گفتار در باب گات‌های اوستا» (۱۹۲۵) است. دستور زبان فارسی باستان بار دیگر در سال ۱۹۳۱ همراه با تجدیدنظر، چاپ شد؛ اما میه تجدیدنظر در متن کتاب را به دست بنونیست سپرد و خود در آن مداخله نکرد. دیگر آثار میه بیشتر در زبان‌شناسی تطبیقی هند و اروپایی و مطالعات مربوط به زبانهای اسلاوی و ارمنی متمرکز است.
منبع: روزنامه اطلاعات
کاربر گرامی برای ثبت نظر لطفا ثبت نام کنید.
کاربر جدید هستید؟ ثبت نام در تارنما
کلمه عبور خود را فراموش کرده اید؟ بازیابی رمز عبور
کد تایید به شماره همراه شما ارسال گردید
ارسال مجدد کد
زمان با قیمانده تا فعال شدن ارسال مجدد کد.:
قبلا در تارنما ثبت نام کرده اید؟ وارد شوید
فشردن دکمه ثبت نام به معنی پذیرفتن کلیه قوانین و مقررات تارنما می باشد
کد تایید را وارد نمایید