نگاهی به گلستان سعدی/ حسن انوری

1394/11/24 ۰۹:۱۰

گلستان نام دارترین اثر منثور در زبان فارسی است و چون گوهری درخشان بر تارک نثر فارسی می درخشد. و در درازنایِ قرون متمادی که از عمر زبان فارسی می گذرد، نه پیش از آن و نه پس از آن، هیچ نویسنده ای نتوانسته است اثری همانند آن به وجود آورد و در طول قرونی که از زمان سعدی می گذرد کتاب محبوب فارسی زبانان و الهام بخش نویسندگان بوده و ژرف ترین تأثیر را بر زبان فارسی گذاشته است.

گلستان نام دارترین اثر منثور در زبان فارسی است و چون گوهری درخشان بر تارک نثر فارسی می درخشد.

و در درازنایِ قرون متمادی که از عمر زبان فارسی می گذرد، نه پیش از آن و نه پس از آن، هیچ نویسنده ای نتوانسته است اثری همانند آن به وجود آورد و در طول قرونی که از زمان سعدی می گذرد کتاب محبوب فارسی زبانان و الهام بخش نویسندگان بوده و ژرف ترین تأثیر را بر زبان فارسی گذاشته است.

چنین به نظر می رسد که سعدی در گشت و گذارهای دور و دراز خود  که جا به جا در گلستان و در آثار دیگر خود به آنها اشاره می کند هر جا نکته ای یا حکایتی می شنیده یا می خوانده یا از دیده های خود به تجربۀ تازه ای دست می یافته، آن را با نثر زیبا و دل انگیز خود به صورت قطعه ای کوتاه یادداشت می کرده است یا در بحرِ، متقارب به نظم می آورده.

نوشتاری که در بالا آمده است، بخشی از مقالۀ دکتر حسن انوری با عنوان «نگاهی به گلستان سعدی» است که در کتاب این گونه ماندگار یادنامه دکتر استاد اسماعیل رفیعیان (به کوشش محمد طاهری خسروشاهی) به چاپ رسیده است.

متن کامل این مقاله را اینجا بخوانید.

کتاب این گونه ماندگار (یادنامه دکتر استاد اسماعیل رفیعیان) از سوی موسسه مطالعات اسلامی دانشگاه تهران در سال 1393 منتشر شده است.

منبع: میراث مکتوب