تاریخ در چنین روزی

آیت ‏الله محمدجعفر بن مرتضی انصاری دزفولی معروف به شیخ آقابزرگ در سال 1274ش (1312 ق) در خاندان علم و فضیلت و از نوادگان شیخ مرتضی انصاری در دزفول به دنیا آمد. وی در سن 9 سالگی پدر را از دست داد و در دامن جدّش، نشو و نما داشت. آیت‏الله انصاری پس از طی مقدمات و سطوح، به درس خارج استادان زمان راه یافت و پس از سالیانی به درجه اجتهاد نائل آمد. ایشان دارای حافظه‏ ای نیرومند بود و قرآن، تعقیبات نماز، دعاهای ماه مبارك رمضان و بسیاری از دعاهای دیگر را از حفظ داشت. این فقیه اصولی و متكلم رجالی و ادیب برجسته، در سال‏های پایانی عمر خویش، به عنوان مرجع تقلید مردم منطقه، محل مراجعه خاص و عام بود و به همت ایشان، پانزده مسجد و مدرسه در اهواز و حومه ساخته شد.

دكترمحمد كریم پیرنیا پدر معماری سنتی ایران واز اعضای هیئت علمی دانشكده هنرهای زیبا در گذشت . استاد پیر نیا سالهای متمادی بر حفظ و مرمت و بازسازی میراث معماری كهن و اصیل ایرانی تأكید كرد و مرمت صدها بنای تاریخی ، مسجد ، مدرسه و همچنین ساخت مدارس جدید و در تهران و اطراف آن از جمله خدمات ارزنده استاد پیرنیا بشمار میرود.

ابوالمظفر عطاملك علاءالدین بن بهاءالدین محمد بن محمد جوینی در سال 623 ق در جوین از توابع خراسان متولد شد. پس از خاتمه‏ ی تحصیل وارد كارهای دیوانی شد، زیرا پدر و برادر وی از دیوانیان بودند. وی پیش از حمله‏ ی هلاكوخان به ایران، سفرهایى به مغولستان نمود. در سال 657 ق، هلاكوخان پس از فتح بغداد، حكومت عراق را به عطاملك واگذاشت و او تا سال 680 در این شغل باقی بود. با حضور عطاملك جوینی در دستگاه اداری مغولان، اقدامات بی‏رحمانه‏ ی آنان علیه مردم تا حدودی كاهش یافت و ازتباه شدن آثار فرهنگی ایران تا اندازه‏ای جلوگیری به عمل آمد. او 24 سال، اداره‏ ی عراق را به عهده داشت اما دشمنانش به تدریج، خان مغول را به او بدبین كردند. بدین ترتیب اقتدار عطاملك تدریجاً افول كرد و خان مغول بر او چندان سخت گرفت كه در اثر این فشارها وفات یافت.

روسیه و انگلستان از سال‏ها قبل رقابت شدیدی بر سر منافع خود در ایران داشتند. هر امتیازی كه یكی از این دو كشور به دست می‏آورد، دیگری سعی می‏ كرد، مشابه آن را تحصیل كند. اگر دولتمردان ایران به سوی روسیه تمایل می‏یافتند، انگلستان تلاش می‏كرد كه آنها را از صحنه خارج سازد و اگر نفوذ انگلیس در حكومت ایران گسترش می‏ یافت، روسیه به وسایلی متوسل می‏ شد تا آن وضع را تغییر دهد. علی‏رغم این همه رقابت و اختلاف، پس از انقلاب مشروطه، ناگهان بین روسیه و انگلیس توافقی حاصل می ‏شود كه به موجب آن، ایران به مناطق نفوذ تقسیم می‏ شود. بر اساس قرارداد تقسیم ایران، منطقه مركزی كشور، بی‏ طرف اعلام شد. مناطق شمال و قسمتی از غرب ایران، تحت كنترل روسیه قرار گرفت و نواحی جنوبی نیز به منطقه نفوذ انگلیس تبدیل گردید.

پدیده تروریسم، موضوعی است که برای ما ایرانیان که از قربانیان آن هستیم، آشناست. آمریکایی ها به مدت دو دهه، سازمان تروریستی منافقین را زیر چتر حمایت مالی، سیاسی و تبلیغی خود درآوردند و همه گونه امکانات در اختیارشان قرار دادند و از جنایات تروریستی آنان بر ضد مردم یا مسئولان نظام جمهوری اسلامی حمایت کردند. این گروهک شیطان صفت با شیوه قهرآمیز و ترورهای فراوان، درصدد حذف فیزیکی عناصر کار آمد و طراحان نظام بر آمد تا با ایجاد خلأهای جدی در ارکان حساس کشور، ضربه ای اساسی به جمهوی اسلامی ایران وارد آورد. ترور شهدای محراب، شهدای هفتم تیر و شهدای هشتم شهریور، برخی از مهم ترین این ترورها به شمار می آید.

ابوالعبّاس ناصرالدین احمد بن محمد بن منصور معروف به ابن مُنَیر در اسكندریه در مصر زاده شد. وی علوم مقدماتی را نزد پدرش فراگرفت و سپس رشته‏ های مختلف علوم دینی چون فقه، ادبیات عرب و علوم قرآن را نزد اساتید مشهور زمان آموخت و در این رشته‏ ها تخصص یافت. ابن مُنَیر در دوران زندگی خود، مناصب مختلفی داشته و مدتی متصدی قضاوت بوده است، هرچند كه با سعایت و حسادت جمعی از دشمنانش از این كار بركنار شد. از این دانشمند مسلمان، آثار متعددی در زمینه‏ ی تفسیر قرآن و دیگر علوم برجای مانده كه كتاب الانصاف فیما تَضَمَّنَهُ الكَشّاف مِن الاعتِزال، بارها در قاهره به چاپ رسیده است.

سیدمحمد بن امیر سید قاسم طباطبایى فشاركی اصفهانی، از بزرگان علمای شیعه در اوایل قرن چهاردهم هجری و از شاگردان میرزای شیرازی است. او در همان زمان، مرجعِ تدریسِ افاضل بسیاری در سامرا بود. پس از وفات استاد، راهی نجف اشرف گردید و حوزه‏ی درس وی نیز در آن سامان برپا شد. میرزای نایینی و حاج شیخ عبدالكریم حائری و دیگر بزرگان از شاگردان ایشان هستند. مراتب علم و فضل آیت الله فشاركی به اندازه‏ای است كه دركلمات برخی از بزرگان به "استادِ كبیر" معروف می‏باشد. علی رغم فراهم بودن شرایط لازم جهت به دست گرفتن ریاست علمی و مرجع دینی، به این امور اعتنایی نكرد و تنها به تدریس و تالیف پرداخت.

در 30 اوت 1790م نیكولا كِنتِه برای سهولت در نوشتن از نوعی زغال نرم به نام گرافیت استفاده كرد و برای جلوگیری از آلودگی دست به هنگام نوشتن، گرافیت را میانِ دو قطعه چوب قرار داد. بدین ترتیب مداد اختراع شد. امروزه یكی از انواع مداد كه در نقاشی مورد استفاده قرار می‏گیرد به نام این مخترع، به مداد كِنته معروف است.

محمد بن زكریای رازی در سال 251 هجری قمری در شهر ری متولد شد. در اوان جوانی به فراگیری علم كیمیا و شیمی پرداخت و در اثر بخار و دود ناشی از زرگری، چشم‏هایش وَرَم كرد و برای معالجه، نزد طبیبی رفت. آن طبیب پانصد اشرفی طلا به عنوان حق معالجه از او گرفت و به رازی گفت: كیمیا همین است نه عملیات تو. محمد بن زكریا، از آن پس ترك كیمیاگری كرد و در سن چهل‏ سالگی به تحصیل طب پرداخت تا آن‏كه مرجع تمامی اطبای زمان خود شد. شهرت او در میان همگان به حدی رسید كه عَرَب‏ها او را طبیب المسلمین و به مناسبت این‏كه كتاب‏های او به زبان عربی است، جالینوس العَرَب، خوانده ‏اند. رازی بعدها به سرپرستی بیمارستان‏های معروف عصر خود از قبیل بیمارستان بغداد و ری برگزیده شد. همچنین كشف الكل از جمله نتایج تحقیقات او در كیمیا بوده است. برای محمد بن زكریای رازی، 56 كتاب در طب، 33 كتاب در علوم طبیعی، 17 كتاب در فلسفه، 14 كتاب در الهیات، 22 كتاب در كیمیا و ده‏ها اثر دیگر در علوم مختلف ذكر كرده ‏اند كه تا 184 عنوان بر شمرده شده است. سرانجام این دانشمند بزرگ مسلمان در 60 سالگی جان به جان آفرین تسلیم كرد و در ری مدفون گشت.

به پاسداشت مقام علم و دانش و گرامیداشت فرزانگان ایران زمین، پنجم شهریور سالروز ولادت ابوبكر محمد بن زكریای رازی از مشاهیر بزرگ جهان اسلام و علم طب و داروسازی، در جمهوری اسلامی ایران به عنوان روز داروسازی نام‏گذاری شده است.