در حال حاضر تنها صفحات ابتدا و انتهای نسخه قابل نمایش است.
از صوفی بزرگ و ناشناخته ای از سدۀ 9ق، كه بایستی خواجه عبیدالله احرار نقشبندی (806-895 ق/1403-1490م) باشد. در مشترك، 1477/3 نام 2 تن دیگر نیز آمده است. در یكی از فقرات آن آمده است: «این فقیر در زمانی كه به بخارا رسیدم و شرف خدمت مولانا حسامالدین و مولانا حمیدالدین شاشی مشرف شدم». در بیان عقاید خواجگان نقشبند، پس از 890 ق نگاشته شده است.در آن برخی از نامه های او رو به سوی پادشاهان و امیران نیز آمده است. به نثر روان آمیخته به نظم با سربندهای «فقره»، در زمینۀ توحید و شهود، ظهور جمال، غایت شدن، فنای مطلق، تجلی اعیان ثابته، دوام آگاهی، شوق و حزن، وقوف قلبی، نگاهداشت... شمار «فقره»ها در نسخه ها یكسان.به عربی و تركی نیز برگردانده شده است (دبا).آغاز: خداوندا به عزت آنكه به فردانیت ذات منفردی، و به وحدانیت صفات متصفی، استحقاق عبادت و عبودت جز تو كسی را ثابت نی.انجام: از صحبت این طایفه حاصل شده بود نماید. بیت:بیعنایـات حق و خـاصان حقگـرملك بـاشد ساهتش ورقوالله اعلم بالصواب و الیه المرجع و المآب.منابع دیگر: دبا، 651/6 «احرار» گفتاری از دكتر نوشاهی؛ نسخه ها، 1301/2 (2 نسخه)؛ مشترك، 1747/3 (17 نسخه)؛ نفیسی، 263/1، همانجا 778/2 «فقرات الخطیره»؛ خزینه 582/1.235، نستعلیق پخته، سدۀ 10ق، 186 گ. (عكس). شمث 318046اصل نسخه: گنجبخش، ش 6417 (گنج، 763/2).292، نستعلیق خوش، سدۀ 12-13ق، 18 ص، 91 گ. شمث 316087اصل نسخه: گنجبخش، ش 61259 (گنج، 747/2).
خرید فایل اسکن
کاربر جدید هستید؟ ثبت نام در تارنما
کلمه عبور خود را فراموش کرده اید؟ بازیابی رمز عبور
کد تایید به شماره همراه شما ارسال گردید
ارسال مجدد کد
زمان با قیمانده تا فعال شدن ارسال مجدد کد.:
قبلا در تارنما ثبت نام کرده اید؟ وارد شوید
فشردن دکمه ثبت نام به معنی پذیرفتن کلیه قوانین و مقررات تارنما می باشد
کد تایید را وارد نمایید