سعادتنامه

افزودن به علاقه‌مندی‌ها

از ناصرخسرو علوی قبادیانی بلخی (394-481ق/1004-1088م). مثنوی است در پند و اندرز، در 30 «باب»:
1. در تسلیم،2. در نیكی، 3. كم آزاری، 4. بردباری، 5. جاهل و ناجنس، 6. پند شنودن، 7. دوستی و دشمنی و وفا، 8. طمع و خواری، 9. احسان، 10. نیكویی خواستن، 15. شكر درویشان، 20. قرض دادن، 25. حیا و عقل و ایمان، 30. ختم كتاب.
چندبار چاپ شده از آن میان به‌كوشش م. درویش و ویرایش سید نصرالله تقوی، تهران، 1339 خ.
آغاز:  
دلا همــواره تسلیـم رضـا بــاش
بـه هر حال كه باشی با خدا باش
خدا خوان و خدا دان در همه كار
خـدا را تـا تـوان از یـاد مگذار
انجام:   ز «ناصر» یادگیر این پند.
منابع دیگر:   حاجی‌خلیفه، 990/2 كه نادرست آن را از ناصرخسرو اصفهانی (د 531 ق) دانسته؛ ذریعه، 181/12، همانجا 205/19 «مثنوی سعادتنامه»؛ اعلام، 2450/3 ناصر؛ طبقات، 198/5؛ نسخه‏ ها، 2910/4 (3 نسخه)؛ مشترك، 17/7(1 نسخه)؛ مشار، 3011/3 (8 چ)؛ مشار، مؤلفین، 503/6-508 كارهای چاپی، در 9 بند.
(3)276،   نستعلیق پختۀ شكسته‏ آمیز، 28 ج 1120/2ق. (گ 65-81). (عكس).      شمث‍ 317470
اصل نسخه:   گنج‌بخش، ش 5398 (گنج، 1648/3).

خرید فایل اسکن