رمز و ایما؛ اشارت نامه

افزودن به علاقه‌مندی‌ها

از ابوالبركات منیر لاهوری بن عبدالمجید (1019-1054ق/ 1610-1644م).
مثنوی است ادبی - عرفانی، كه در 1051ق/2-1641م سروده است. و خود بدان نام صریحی نداده است. در «مناجات» خود از خداوند می‏خواهد كه توانایی «رمز و ایما» به او بدهد. و جای دیگر گوید: نوشتم بسكه وصف زلف و كاكل/ قلم شد در كف من شاخ سنبل/ چو كلكم این «اشارت نامه» بنوشت/ به باغ صفحه تخم شعله را كشت. در پیرامون 400 بیت است.
با سربندهای: مناجات، نگار عشوه ساز، وصف می، شب سیاه خطاب به معشوق، انتظار یار... وصف زلف و كاكل.
 آغاز:   الهی بهر درس «رمز وایما»/ زبان چشم ما را ساز گویا.
انجام:   چو مرغان چمن تا كی خروشی/ زبان را... خموشی.
منابع دیگر:   مشترك، 843/7؛ اعلام، 2375/3؛ روز روشن، 774؛ تذكرۀ شعرای كشمیر،1464/3-1546، 1476 «رمز و ایما»؛ نوشاهی، كراچی، انجمن، 145 «اشارت نامه».
(4)313،   نستعلیق پخته، سدۀ 11ق. (گ 38-51)، در «كلیات» او. 
شمث‍ 316082
اصل نسخه:   گنج‌بخش، ش 1123 (گنج، 1552/3).

خرید فایل اسکن