مقتبس الانوار من الائمة

افزودن به علاقه‌مندی‌ها

از محمد مؤمن بن شاه قاسم سبزواری (د میان 70-1077ق). در 1068ق/7- 1658م، که نام کتاب تاریخ نگارش است.[دیباچه]. با یادداشتی در کنارۀ این ماده تاریخ که «یصح التاریخ علی تقریر الائمه بالیاء» (ص 5) یا به نوشتۀ «ذریعه» در 1059ق، سبزواری بدنبال رؤیایی به نگارش آن دست زده است. نخست 3 «فصل» است سپس تفسیر از سورۀ فاتحه، آنگاه تفسیر سورۀ بقر. فصل 1. فی بیان عدم تواتر القرآن الجاری علی السنة فی هذه الازمنة و ان القرآن من غیر زیادة و نقص محفوظ عند اهل البیت، 2. فی بیان انه لایجوز تفسیر القرآن و العمل به فی غیر المحکمات الا به نص صریح، 3. فی بیان العمل بالاحادیث علی طریقة الاخباریین... 
آغاز:   الحمدلله الذی شرفنا بعبودیته و هدانا الی الاعتقاد بربوبیته... اما بعد، فیقول العبد... محمدمؤمن بن شاه قاسم السبزواری ان الله تبارک و تعالی قال لنبیه و صفیه مخاطبا. 
منابع دیگر:   ذریعه، 17/22: که می‌گوید تا «انفال» است و ناتمام مانده است؛ اعلام،2392/3؛ طبقات، 593/11: به تفصیل. 
1689،   نسخ پخته، بی‌نام و بی‌تاریخ، سدۀ 11ق، با خط خوردگی‌هایی که می‌نمایند نسخۀ اصلی باشد، و حاشیه‌هایی با نشانۀ «منه سلمه‌ الله»و «منه دام افاضته» آغاز برابر، انجام در تفسیر آیت «و الذین یتوفون منکم و یذرون ازواجا ... » ناتمام می‌ماند: بل بتحقق احدهما فقط و لما کان المقام مظنة الاثم و عدم الجواز رفع ذلک بقوله... با اصلاح‌هایی در کناره‌ها، آیت‌ها زیر خط. با نشان مهر گرد تاجار همیشگی «هو الواقف. وقف کتابخانۀ مرحوم حاج محمدخان اعلی الله مقامه» (ص 262). 
263 ص، 25 س، 12/5×17/5، 21×30 سم‍ ، فتو.     شمث‍ 251914
 

خرید فایل اسکن