در حال حاضر تنها صفحات ابتدا و انتهای نسخه قابل نمایش است.
از خواجه محمد بن محمود دهدار شیرازی، متخلص به عیانی (د 1016ق/1608م). و تخلص خود «عیانی» را چند جای این کار خود آورده است.جفر است به نظم و بندهایی بلند به نثر، آغاز میکند به: حمد، نعت، «فی مدح السلطان الاعظم شاه اسماعیل بردالله مضجعه» [905-930ق]، مخصتری از دلایل اوضاع (در اینجا میگوید: این کمینه «عیانی» از این راز ـ دیدهام اندکی به سال دراز)، سبب تألیف (در اینجا میگوید به خواهش «نیک مردی ز مردمان عراق»... «در دو هفته نمودم این تألیف»، سپس ابتدای سخن، تنبیه سایل، حروف بیوت کواکب، تقسیم کواکب... میرسد به: مناجات و خاتمه.در مآخذ در دسترس از نسخۀ دیگر آن نشانی بدست نیامد.آغاز: فتح این نسخۀ همایون فالشد به نام میهن متعالآنکه قاضی اهل حاجات استعالم السر و الخفیّات استانجام: عفو کن از وی آنچه کرده بکارمکنش بر جزای کار آزارخلعت عفو لطف فرمایشدر مقامات قرب ده جایشمنابع دیگر: اعلام، 2081/3؛ مشترک، 6/1«الف انسانیت»؛ نفیسی، 397/1، همانجا، 807/2: که دربارۀ دهدار سخنی دارد؛ ذریعه، 777/9؛ مشار، مؤلفین، 791/5؛ ذریعه، 12/ 18 «زبدة الاسرار و خلاصة الاذکار»: از سید محمدهاشم بهبهانی در علم حروف و طلسمات، که جز این است؛ مرعشی، 35/20ش (2)3631 «اسرار الحروف».(4)1926، نسخ خوش، بینام، بیتاریخ، سدۀ 12-13ق (ص 120-245).شمث 252151
خرید فایل اسکن
کاربر جدید هستید؟ ثبت نام در تارنما
کلمه عبور خود را فراموش کرده اید؟ بازیابی رمز عبور
کد تایید به شماره همراه شما ارسال گردید
ارسال مجدد کد
زمان با قیمانده تا فعال شدن ارسال مجدد کد.:
قبلا در تارنما ثبت نام کرده اید؟ وارد شوید
فشردن دکمه ثبت نام به معنی پذیرفتن کلیه قوانین و مقررات تارنما می باشد
کد تایید را وارد نمایید