تفسیر آیة النور

افزودن به علاقه‌مندی‌ها

از ملاصدرا شیرازی، صدرالدین محمد بن ابراهیم (د 1050ق/ 1640م). تفسیری است عرفانی ـ فلسفی از آیت «الله نورالسماوات و الارض...». در پایان تاریخ نگارش 930ق آمده است، که باید 1030 باشد. 
چند بار چاپ شده است. 
آغاز:   الحمد لواهب العقل و الخیر والجود. والصلاة والسلام علی نقطة دایرة الوجود... و بعد، فیقول الملتجی الی باب ریه‌الکریم محمد المشتهر بصدر... ان هذه نکاة متعلقة بتفسیر آیة النور. 
انجام:   والشک و الانحراف عن المحجة البیضاء. و هذا آخر ما قصدنا ابرازه و حاون اظهاره. کتبه مولفه بیده الجانیة محمد بن ابراهیم المعروف بصدر الشیرازی حامداً مصلیاً مستغفراً سنة 930ق. 
منابع دیگر:   ذریعه، 4/334: که تاریخ نگارش را نیاورده؛ اعلام، 2/1170: صدرا؛ طبقات، 11/291: صدرا و «تفسیر آیت‌الکرسی»؛ مشار، عربی، 197: نشانی 3 چ؛ مشار، مؤلفین، 5/257: نمونۀ دستنوشتۀ او؛ ریحانه، 3/419؛ مرعشی، 20/91: به خامۀ نگارنده 1030ق. 
(1)2210،   نسخ خوش، محمدعلی بن محمدباقر تنکابنی، 1250ق (ص 2-59)، با سرلوح زرین. در مجموعه تفسیرهایی از او. 
شمث‍ 252435
 

خرید فایل اسکن