فلکناز؛ داستان شهزاده فلکناز؛ سرو و گل

افزودن به علاقه‌مندی‌ها

از سراینده‌ای با تخلص «ضیا»، و در جایی دیگر (گ 139 ر) «ضیاء نقشبی» ]چنین[ در «کهنه‌سالی».
«ضیا» اکنون حدیثی تازه کن ساز
خطــا بـگذار از «شهـزاده فلکنــاز»
بــه نظم او، حدیث احتشان شــاه
از آن ]او[ یاران مجلس ساز آگاه (گ 10 ر)
در «خاتمت الکتاب» گوید:
بیـامرز آنکه گوید از دلی شــاد
که رحمت بر «ضیای نقشبی» باد
این «ضیا»، شیعی 12 امامی است و در این نسبت بایستی تحریفی را جستجو کرد. در داستان، همه‌جا از «فلکناز» به نیکی و «احتشان» (احتشام؟) به بدی یاد می‌کند.
نسخۀ در دست پس از «خاتمت الکتاب» (گ 139 ر)، باز داستان پی‌گیری می‌شود، با سربند: آغاز داستان «داد به شاه» ماچین و روان کردن نامه به نزد «خورشید آفرین» «فی کلام افصح المتکلمین» «ابن خورشید» (نه ابن حسام) و رسیدن قاصد ماچین به نزد «خورشید آفرین».
روایـت مــی‌کنـد راوی اخبــار
ز شاه چین و شــاه مصر تکـرار
که بــا سرو گل گلچهره بـودند
شکار عیش و شادی می‌نمودند
داستان «شهزاده فلکناز» عزیز مصر است. داستان
عشق و رزم. نسخۀ در دست آغاز افتاده و با جنگ پلنگان و شیران آغاز می‌شود، و به مرگ «فلکناز» و «سرو و گل» می‌انجامد.
با سربندهای: روان شدن شاهزاده فرمان به جنگ پلنگان؛ بیرون آمدن «فلکناز» از غار و خفتن در چشمه‌سار و آمدن شاه جزیره به عزم شکار و دیدار او؛ پرسیدن «جمشید شاه» از «فلک» (فلکناز) را؛ عزیمت شاه باد از جزیرۀ «فرخ‌آباد»؛ رسیدن «فلکناز» هنرور به «خوانبالغ» نزد بازوی کمانگیر (گ 6 ر)؛ پرسیدن فلکناز از احوال شاه «خوانبالغ» از «بازو» و پاسخ بازو به او (گ 7 پ)؛ دیدن فلکناز و عاشق شدن فلکناز بر آن ماه تابان (گ 8 ر)؛ آغاز داستان «مهران» و «احتشان» و نکاح «سرو و گل» (10 ر)؛ لشکر آراستی «مهران» و «احتشان» به جنگ «سرو و گل» (11 پ)؛ لشکر آراستن سرو و گل و جنگ با مهران و احتشان (12 پ)؛ گرفتار شدن «سرو و گل» در کمند «مهران» و آمدن «فلکناز» از عقب آن و آزاد کردن «سرور» (16 ر)؛ مناظره کردن «مهران» جور آیین، با فلکناز در میدان رزم در میدان اول؛ طلب نمودن گل فلکناز به نزد خویش و احوال ازو پرسیدن (18 پ)؛ رزم کردن فلکناز با مهران بار دوم و زخم خوردن شهزاده (فلکناز) و گریختن ضارب (20 ر)؛ شکست سرو و گل و رفتن به قلعۀ «شاداب» (گ 21 پ)؛ تاراج کردن مهران و احتشان خیمه و خرگاه «سرو و گل» و رفتن به شهر «خوانبالغ» (گ 23 ر)؛ روان شدن «مهران» از خوانبالغ در شتاب به راه قلعۀ «شادان» (24 ر)؛ رسیدن «فلکناز» به پای «قلعه شاداب» و جنگ کردن و کشتن «صنوبر» را. چکیده 60 صفحه از آغاز داستان.
آغاز (افتاده):   پس از 62 بیت: روان شدن شاهزادۀ زمان به جنگ پلنگان.
چــو مهر خاوری مشعل بــرافروخت
ز تــابش برقع مشکین شـب سوخت
«فلک» بیدار گشت از خواب نوشین
بـیــامد پیش بــاره شــاه نــوآیـیـن
آغاز (خاتمت الکتاب):
بــه حمدالله کــه هجرانــم ســرآمد
بــه فضل دادگــر کــامـم بـــرآمـد
بــه حمدالله که در این کهنـه‌سالــی
نشـاندم ایـن‌چنیـن نــازک نـهـالــی
انجام (خاتمت الکتاب):
بــــه اثـنــی عشـر اولاد یــاسـیـن
کــز ایشـــان دارد جهـــان زمـیــن
بیامرز آنکه گوید از دل (دمی) شاد
کــه رحمت بـر ضیـای نقشبی بــاد

 

خرید فایل اسکن