زندگینامه

-

از ناشناس. منبری از سدۀ 13ق ست، که از «حیات القلوب» مجلسی، «مصایب الابرار» (بی‌نام نگارنده)، «محرقة القلوب» نراقی (د 1209ق) بسیار بهره گرفته است.

از قاضی نورالله شوشتری شهید (1019ق/1610م).

منسوب به واقدی، ابو عبدالله محمد بن عمر، مولا بنی‌هاشم (130-207ق).

شاید از «عبدالعزیز»، که در میانه منظومه‌ای به عربی آورده که در پایان آن گوید: عبدالعزیز ـ تلمیذ اهل التمیز ـ یهدی بهدی الوجیز ـ لجده الارشد (گ 11 پ). شاید فصلی از کتابی بزرگتر باشد.

متن، مشیخه‌ای است به نام «الاسناد المصفی الی آل المصطفی» (ذریعه 2/70) از پدرم حاج شیخ آقابزرگ تهرانی (نک‍ : الذریعه). این ذیل اجازه روایتی است برای سیداحمد روضاتی، امام جماعت مسجد طهران. ویژگی آن اجازۀ روایتی آقابزرگ است از چند تن از مشایخ ایشان در شهرهای مکه و مدینه و قاهره و شهرهای دیگر در سفر حج 1370ق، که مجموع آن اجازه‌ها را «ذیل المشیخة» نامیده‌اند.

از محمدعلی بن موسی بن جعفر بن محمود بن شیخ غلام‌علی، نجفی کاظمی (دیباچه)، درگذشتۀ پیرامون 1255ق. نام کتاب در دیباچه نیامده است، جز آنکه می‌گوید: «تمامی کتاب هشت فصل و 1 خاتمه است، که عبارت از هشتاد و شش مجلس باشد و هر مجلسی را خطبه‌ای و قصیده و معجزه و مرثیه است». این نشانی‌ها را «ذریعه» برای «حزن المؤمنین» او یاد کرده است که به نام سلطان امجد علی‌شاه نگاشته است با نشانی 2 چاپ آن: 1291ق، 1324ق. جز آنکه نسخۀ در دست نام امجد علی‌شاه را ندارد.

-

از میرزاحسین فرزند علی‌محمد نخجوانی (سدۀ 13ق). تاریخ نسخه 1270ق می‌باشد.