حزن المؤمنین

افزودن به علاقه‌مندی‌ها

از محمدعلی بن موسی بن جعفر بن محمود بن شیخ غلام‌علی، نجفی کاظمی (دیباچه)، درگذشتۀ پیرامون 1255ق. نام کتاب در دیباچه نیامده است، جز آنکه می‌گوید: «تمامی کتاب هشت فصل و 1 خاتمه است، که عبارت از هشتاد و شش مجلس باشد و هر مجلسی را خطبه‌ای و قصیده و معجزه و مرثیه است». این نشانی‌ها را «ذریعه» برای «حزن المؤمنین» او یاد کرده است که به نام سلطان امجد علی‌شاه نگاشته است با نشانی 2 چاپ آن: 1291ق، 1324ق. جز آنکه نسخۀ در دست نام امجد علی‌شاه را ندارد.
در دیباچه می‌افزاید: در میان علما و فقهای اثنا عشریه، مشهور چنین است که در احکام مستحبه و مکروهات و مواعظ و قصص، اخبار ضعیفه را می‌توان عمل نمود... لذا جایز است که اخبار ضعیفه و غیرمعتبره که در سوانح حضرات اهل بیت است را ذکر نماید.
زندگی‌نامۀ پیامبران و امامان است، در 8 «فصل»، هریک در چند «مجلس». فصل یکم، 8 «مجلس»: ذبح اسماعیل، بعثت پیامبر، زناشوئی حضرت زهرا، جنگ‌ها. فصل دوم، رحلت پیامبر، وفات حضرت زهرا، معجزه‌ها، ابن ملجم... نُه «مجلس». فصل سوم، حضرت حسین، نُه مجلس. فصل چهارم، نُه «مجلس». فصل پنجم، ده «مجلس». فصل ششم دوازده «مجلس». فصل هفتم، شانزده «مجلس». فصل هشتم، ده «مجلس»، و در «خاتمه» تاریخ به پایان رسیدن را 8 شوال 1258ق آورده است.
آغاز:   خون حسین جوش ]جوشد[ هر صباح و شام/ تا حجت خدا کند در جهان قیام (پس از 13 بیت): بی خون دل را لازم آید شَهی روان... با وصف این اختصار هر صفحۀ آن «محرق القلوب» شیعیان، و هرورقش «جلاء العیون» باکیان، و هر مجلس روضه آن، روضه‌ای است چون «روضة الشهداء» و بین خیابان سطورش ریاضی است چون «ریاض الشهداء».

خرید فایل اسکن