اصول فقه

از ناشناسی که شاید نامش در آغاز نسخه بوده، که از نسخه افتاده است. در پایان تاریخ انجام روز چهارشنبه 19 شوال 697ق آمده است.

از محمد تبریزی، مشهور به شربیانی، به آنچنانكه در پایانه آمده است. نگارنده بایستی ملامحمد بن فضلعلی بن عبدالرحمان بن فضلعلی فاضل شربیانی، فقیه و اصولی (1245-1322ق/1829-1904م) باشد.

از میرزا محمد بن حسن شیروانی (1033-1098ق/1624-1687م).

از محمد بن ابراهیم العلیجی القلهانی شافعی. در دیباچه می‌افزاید...

-

از علی‌اصغر بن سنجر قاجار تویسرکانی، زندۀ 1364ق. پدرش فرزند جهانگیر میرزا فرزند عباس میرزا ولیعهد بوده است. گفتگو دربارۀ نسخ در احکام است نه برشمردن آیت‌های ناسخ و منسوخ.

از سلطان العلماء خلیفۀ سلطان سیدعلاءالدین حسین بن رفیع‌الدین محمد مرعشی آملی اصفهانی (1001-1064ق) می‌باشد.

از علامه حلی، جمال الدین حسن

از قاضی ابویحیی زكریا بن محمد انصاری شافعی مصری (825-926ق/1420-1520م).
همان خ 2/213.

بایستی از تقریرات میرزاحسن نایینی (1355ق) باشد، که در دیباچۀ مجلد یکم نگارنده، یعنی شیخ محمدعلی خراسانی کاظمی فرزند شیخ حسن است، از استاد پیشگفته به گونۀ زنده یاد کرده است ــ و اینکه در درس او شرکت کرده و این افادات آن مجلس‌ها است ــ و در اینجا به آن نام ویژه‌ای نداده است. از سویی در انجامۀ مجلد سوم نگارنده یعنی شاگرد دیگر میرزای نایینی آیت‌الله شیخ موسی خوانساری است که تاریخ انجام را 23 ذیقعدۀ 1351ق آورده است. پس بایستی تقریرات نایینی و تحریر دو شاگرد ایشان خراسانی و خوانساری باشد.

از جمال‌الدین ابو منصور حسن عاملی (د 1011ق).
همان خ 2/236.