فقه

از علی‌اصغر بن سنجر قاجار تویسرکانی، زندۀ 1364ق. پدرش فرزند جهانگیر میرزا فرزند عباس میرزا ولیعهد بوده است. گفتگو دربارۀ نسخ در احکام است نه برشمردن آیت‌های ناسخ و منسوخ.

بایستی از تقریرات میرزاحسن نایینی (1355ق) باشد، که در دیباچۀ مجلد یکم نگارنده، یعنی شیخ محمدعلی خراسانی کاظمی فرزند شیخ حسن است، از استاد پیشگفته به گونۀ زنده یاد کرده است ــ و اینکه در درس او شرکت کرده و این افادات آن مجلس‌ها است ــ و در اینجا به آن نام ویژه‌ای نداده است. از سویی در انجامۀ مجلد سوم نگارنده یعنی شاگرد دیگر میرزای نایینی آیت‌الله شیخ موسی خوانساری است که تاریخ انجام را 23 ذیقعدۀ 1351ق آورده است. پس بایستی تقریرات نایینی و تحریر دو شاگرد ایشان خراسانی و خوانساری باشد.

از سیدمحمد مجاهد یزدی اصفهانی (د 26 صفر 1242ق/ 1826م) بن میرسید علی طباطبایی صاحب «ریاض». با سربندهای «مفتاح» در شهر اصفهان در 1226، به انجام رسانده و در 1329ق بازنویسی كرده و در 1270ق و 1296ق چاپ شده است. در اصول فقه، كه جز «مقدمۀ واجب»، «اجتماع امر و نهی»، «مسألۀ ضد» و «حجیة ظن» و چند موضوع دیگر را ندارد.
در دیباچه و انجامه به آن نامی داده شده است، گویا نام «مفاتیح الاصول» برگرفته از سربندها و موضوع کتاب باشد.

از شیخ طوسی، ابوجعفر محمد (د 460ق/1068م).

از شیخ صدوق، ابن بابویه قمی (د 381ق/991م).

گفتاری ست کوتاه، فتوایی. آغاز می‌کند به پاره‌ای از مسایل اعتقادی، آنگاه به طهارت و نیت و دیگر کارهای نماز می‌پردازد، با ترجمه و تعقیبات، در پایان به مسایل ویژۀ زنان در پیوند با نماز است. بخشبندی نشده

-

از آیت‌الله شیخ موسی خوانساری (د 1363ق) فرزند میرزامحمد از شاگردان میرزا حسین نایینی (1355ق) که تقریرات استاد خود را به نام «منیة الطالب فی شرح المکاتب» گردآورده و چاپ شده است.

از عبدالعزیز ]دیباچه[. نگارندۀ «الصلاتیة بتحقیق المذاهب الاربعة» (هف‍‌ ). در قرآات تشهد و آداب و حدیث‌ها در آن باره. بخشبندی نشده.

از جمال‌الدین یوسف اردبیلی شافعی (د 799ق).

از مبین بن محمداسماعیل خوانساری، به خواهش یاران، هنگامی كه آهنگ مكه را داشتند...