ارگری

اَرْگِری [argerī] (در آلبانیایی: گییروکاسْتِر، در یونانی: آرْگوروکاسْتْرون)، شهری در بخش جنوبی آلبانی. نام این شهر در بیشتر مآخذ عثمانی ارکری قصری آمده، و کم‌کم تبدیل به ارگری شده است. این شهر که در جنوب شرقی بندر ولوره در ساحل آدریاتیک قرار دارد، از دامنۀ شرقی رشته‌کوه گیِره به درۀ رود درین مشرف است. خانه‌های زیبای این شهر در دامنۀ کوه و در پایین‌دست دژی بازمانده از1811م که‌توسط علی‌پاشا، فرماندار ترک ساخته شده است، قرار گرفته‌اند.
این شهر که در سدۀ 19م کانون ملی‌گرایان آلبانیایی به شمار می‌رفت، در 1880م محل برگزاری اجلاس «اتحادیۀ آلبانیاییها» بود که طی قطعنامه‌ای خواهان خودمختاری کامل از حکومت عثمانی شدند. در جریان «جنگ اول بالکان» (1912-1913م) یونان مدعی مالکیت بر این شهر بود و از 1939 تا 1944م ارگری به تناوب به اشغال ایتالیاییها، یونانیها و آلمانیها درآمد. ارگری همواره مرکز مسلمانان فرقۀ بکتاشیه بود. اَنْوَر خوجه، رهبر حزب‌کمونیست آلبانی در این‌شهر، و در خانواده‌ای مسلمان به دنیا آمد (1908م). خانۀ او اکنون به موزه تبدیل شده است. 
جمع‍‌ (برآورد 2004م): 800‘22 تن.    (105)