اشنور فون کارولسفلد

اشنور فون کارولسفلد \(ešnor fon kārolsfeld(t\، یولیوس (1794- 1872 م / 1208- 1289 ق)، نقاش و طراح آلمانی. او یکـی از اعضای مهم انجمن ناصـریان ــ منسوب به ناصره، زادگاه عیسى (ع) ــ یا «انجمن برادری لوقا» بود، انجمنی هنری که در اوایل سدۀ 19 م، در واکنش به هنر نوکلاسیک و برای احیای هنر مسیحی قرون وسطایی پدید آمد. وی به‌سبب تصویرسازی صحنه‌های بسیاری از کتاب مقدس نیز شهرت دارد. نقاشیهای رنگ‌وروغن او، که با الهام از هنر اوایل دورۀ نوزایی (رنسانس) و کار نقاشانی چون آلبرِشت دورِر (ه‍ م) آفریده شده‌اند، دارای ویژگیهایی همچون توجه بسیار به خطوط، بهره‌گیری از رنگهای درخشان و فراوانی جزئیات نمادپردازانه‌اند.

 اشنور در لایپزیگ آلمان زاده شد. نخست نزد پدرش، هانس فایت ‌اشنورِ طراح، گراورساز و نقاش، و سپس از 1811 تا 1815 م، نزد هاینریش فوگِر، نقاش آلمانی، در آکادمی هنرهای زیبای وین آموزش دید. از 1815 تا 1818 م، در خانۀ دوستش، فِردیناند اُلیویر، نقاش آلمانی نزدیک به گروه ناصریان، ساکن بود و بعدها با دختر‌خواندۀ او ازدواج کرد. اشنور، که علاقه‌مند به کارهای ناصریان بود، در 1818 م، پس‌از مکاتبه با فریدریش اُوِربِک، از بنیادگذاران آن گروه، برای پیوستن به آنان، به رم رفت. در آنجا، او به‌همراه چندتن دیگر از نقاشان گروه، برای کشیدن دیوارنگاره‌های سرسرای ورودی ویلای کنت کارلو ماسّیمو، سفارشی گرفت.
در 1826 م، لویی یکم (سل‍ 1825- 1848 م)، شاه باواریا، از اشنور برای نقاشی‌کردن دیوارهای کاخ سلطنتیِ مونیخ دعوت کرد و او برای آماده‌کردن تصویرهایی از داستان اُدیسۀ هُمِر برای دیوارهای کاخ، به سیسیل رفت. یک سال بعد به مونیخ نقل مکان، و کار نقاشی دیوارهای کاخ و نیز تدریس در آکادمی هنرهای زیبای مونیخ را آغاز کرد. در 1846 م، مقام استادیِ آکادمی درِسدِن و سپس مدیریت نگارخانۀ آنجا را پذیرفت و تا پایان زندگی‌اش در این سِمتها بود. در این سالها، مشکل مزمن بینایی‌اش سبب شد تا در آفریدن آثار خلاقانه ناتوان شود؛ با وجود این، از بسیاری از مجموعه‌های شخصی و نیز «نمایشگاه بزرگ» (1851 م)، در لندن، دیدن کرد که سبب شد نقاشیهای مجموعۀ «کتاب مقدس مصور» (1852-1860 م) را بیافریند. این مجموعه دربرگیرندۀ تصویرهایی بود که بر بیش از 200 گراور چوبی کنده‌کاری شده بودند و در 1860 م، نسخه‌ای از آن در انگلستان منتشر شد. از دیگر کارهای اشنور می‌توان طراحی پنجره‌های کلیسای جامع سنت پلِ لندن را نام برد، که در کارگاه سلطنتی در مونیخ ساخته شدند.

مآخذ

Britannica, 2010 (under «Schnorr von Carolsfeld»; «Nazarene»); Columbia, 6th edition; DA; Grand Larousse ; Meyer ; The Concise Oxford Dictionary of Art and Artists, ed. I. Chilvers, Oxford, 1990; The Oxford Companion to Art, ed. H. Osborne, Oxford, 1971; YDDA.

‌بخش هنر و معماری دانا