اشمیت، هلموت

اشمیت \ešmīt\، هلموت (ز 1918 م / 1297 ش)، صدراعظم آلمان غربی (1974-1982 م). او از سیاست‌مداران مؤثر در حزب سوسیال‌دمکرات آلمان و ناشر هفته‌نامۀ پرخوانندۀ دی تسایت بود. 
اشمیت در هامبورگ زاده شد. پدرش نیمه‌یهودی و آموزگار بود. هلموت در جنگ جهانی دوم در ارتش آلمان و در جبهۀ شرق خدمت کرد و به پاس شرکت در حمله‌ای نظامی، نشان صلیب آهنین گرفت. پس‌از پایان‌گرفتن جنگ به تحصیل در رشتۀ اقتصاد در دانشگاه هامبورگ مشغول شد و به حزب سوسیال‌دمکرات پیوست. در 1947 م به سمت نخستین رئیس اتحادیۀ ملی دانشجویان سوسیالیست برگزیده، و فعالیتهای سیاسی او در دورۀ پَساجنگ آلمان غربی آغاز شد. 
اشمیت پس‌از تحصیلات دانشگاهی، در شهرداری هامبورگ مشغول به کار شد و از 1949 تا 1953 م در بخش اقتصاد و ترابری شهرداری خدمت کرد. در 1953 م به‌عنوان نمایندۀ مجلس فدرال (بوندستاگ) انتخاب شد و تا 1965 م در مقام نماینده باقی ماند. در 1968 م معاون دبیرکل حزب سوسیال‌دمکرات شد. از 1969 تا 1972 م وزیر دفاع، و از 1972 تا 1974 م در حکومت ویلی برانت (ه‍ م) وزیر دارایی بود. اشمیت در ماه مۀ 1974، در پی استعفای ویلی برانت از صدراعظمی آلمان غربی، به جای او به این سمت انتخاب شد و به‌سبب قابلیتها و محبوبیت سیاسی‌اش، دو بار دیگر در سالهای 1976 و 1980 م در سمت صدراعظمی ابقا شد. در اوایل دهۀ 1980 م در جریان رکودی جهانی، بر سر سیاست رفاه اجتماعی، با اعضای ائتلافی دولت اختلاف نظر پیدا کرد، اکثریت آراء مجلس فدرال را از دست داد و در اکتبر 1982 از مقام صدراعظمی استعفا داد. هلموت کهل (ه‍ م) جانشین او شد. 
اشمیت از صحنۀ سیاسی بیرون نرفت و تا 1987 م عضو مجلس نمایندگان باقی ماند. از آن سال، دورۀ بازنشستگی‌اش آغاز شد و عرصۀ سیاست را ترک گفت. اشمیت در دورۀ حکومتش مشی عمومی سیاسی ویلی برانت و سران حزب سوسیال‌دمکرات را ادامه داد و برای توسعه‌دادن مناسبات آلمان با غرب و شرق و تنش‌زدایی در روابط کوشید. او سیاست‌مداری باثبات، پای‌بند به اصول حزبش، متنفذ و مؤثر به شمار می‌آمد. اشمیت دربارۀ سیاست آلمان و روابط بین‌المللی اروپا چند کتاب نوشته است. 

مآخذ

Americana, 2006; Britannica, 2010; Columbia, 6th edition; Encarta, 2009. 

بخش مفاهیم جدید و عناوین ویژه