آشیرواد

آشیرواد \āšīrvād\، دعای طلب خیر و برکت در مراسم عروسی زردشتیان هند. آشیرواد واژه‌ای است گجراتی که نزد پارسیان هند معروف است. آشیرواد در میان زردشتیان ایران، پیوندنامه نامیده می‌شود ( ایرانیکا)، و مجموعه‌ای از دعا و اندرز به پازند است، که دو موبد زردشتی در جشن ازدواج با صدای بلند می‌خوانند (مُدی، 10). 
آشیرواد در دو بخش برگزار می‌شود: 1. دعای خیر و طلب برکت از امشاسپندان و ایزدان؛ 2. سؤالهای دو موبد از عروس و داماد، و پاسخهای آن دو ( ایرانیکا). موبدها در برابر عروس و داماد می‌ایستند، موبد ارشد در برابر داماد و موبد دیگر در برابر عروس. نخست موبد ارشد دعایی را به پازند می‌خواند و طلب برکت و نیز آرزوی عمر طولانی می‌کند (مدی، 10-11). در این دعاها، 3 بخش از اوستا خوانده می‌شود که شامل یسنا، آفرین بزرگان پازند و دعای پیمانیگ است ( ایرانیکا). سپس از همراهان و نزدیکان داماد، که به‌عنوان گواه حضور دارند، پرسشهایی می‌شود و با آوردن نام دوشیزه، برای خوشبختی او در آینده، 12 درهم نقرۀ خالص و دو دینار سکۀ طلای نیشابوری خواسته می‌شود، آن‌گاه گواه داماد پاسخ مثبت خود را اعلام می‌کند. سپس از گواه عروس دربارۀ موافقت او با این پیوند می‌پرسند و او نیز جواب مثبت می‌دهد. آن‌گاه موبد از دو طرف، 3بار دربارۀ پذیرش این ازدواج می‌پرسد که آیا موافق‌اند تا پایان عمر راست‌اندیش باشند، آنان نیز 3 بار پاسخ مثبت می‌دهند و در پایان خطاب دو موبد به زوج آغاز می‌شود که شامل اندرز، دعا، نیایش و طلب خیر برای آن دو ست (مدی، 11-13). 
این آیین در هند، نخست، فقط یک‌بار پس ‌از غروب خورشید، انجام می‌شده است، اما امروزه یک‌بار پس‌ از غروب آفتاب، و بار دوم سحرگاه برگزار می‌شود ( ایرانیکا). 

مآخذ

Iranica; Modi, J. J., The Marriage Ceremony of the Parsees, Bombay, 1954. 

جهانگیر اوشیدری