اسمیث، استیوی

اسمیث \(esmīs(t\، اِستیوی (نام اصلی او: فلارِنس مارگِریت اسمیث) (١٩٠٢-١٩٧١ م / ١٢٨١- ١٣٤٩ ش)، بانوی شاعر و داستان‌نویس انگلیسی. 
اسمیث در یورک‌شِر زاده شد، اما بیشتر عمرش را در حومۀ شمالی لندن گذراند. او نخست شاعری گمنام بود و تا ١٩٥٣ م، که دست به خودکشی زد و در پی آن از کار استعفا داد، در مؤسسه‌ای انتشاراتی در لندن کار می‌کرد. با حسن شهرتی که به‌تدریج از راه خواندن شعرهایش در برنامه‌های رادیویی و اجراهای عمومی به ‌دست آورد، در ١٩٦٩ م برندۀ نشان زرین شعر ملکه شد و به محبوبیت و شهرت دست یافت. شعرهایش که ته‌مایه‌هایی از مسائل جدی زندگی معاصر در آن نهفته است، لحنی بسیار شوخ‌طبعانه دارد و با صداقت و بیانی غیرعاطفی درآمیخته است.
«داستانی روی کاغذ زرد» (1936 م) و «تعطیلات» (1949 م) از آثار داستانی اسمیث، و «همه خوشیهایی داشته‌اند» (1937 م) و «دست تکان نمی‌داد، بلکه داشت غرق می‌شد» (1957 م) از آثار شعری او ست. آثاری که پس از مرگش منتشر شدند، عبارت‌اند از: «مجموعۀ اشعار» (1975 م) و «بار دیگر من: نوشته‌های پراکنده» (1981 م) که مجموعه‌ای است از مقاله‌ها، نقد و بررسیها، نامه‌ها، و نیز شعرهای پیش‌تر گردآوری‌نشدۀ او. اسمیث تصویرگری برخی از آثارش را نیز خود انجام می‌داد.

مآخذ

Americana, 2006; Britannica, 2010; Columbia, 6th edition; Encarta, 2008.

بخش ادبیات جهان