ورجین، منطقه حفاظت شده

ورجین، منطقۀ حفاظت شده \ mantaqe-ye hefāzat-šode-ye varjīn \ ، منطقه‌ای کوهستانی واقع در دامنه‌های جنوبی البرز مرکزی، در حدفاصل بخشهای لواسان و رودبار قصران. 
این منطقه با مساحت حدود 000‘ 27 هکتار پیش از پیروزی انقلاب اسلامی ایران یکی از شکارگاههای سلطنتی بود؛ اما در 1358 ش نگهداری و مراقبتهای آن در اختیار سازمان حفاظت محیط زیست قرار گرفت و در 1361 ش براساس مصوبۀ شورای عالی حفاظت محیط زیست به‌عنوان منطقۀ حفاظت‌شده تأیید و معرفی گردید. 
تنوع بسیار زیستی، جانوری و گیاهی از ویژگیهای این منطقه محسوب می‌شود. حدوداً 577 گونۀ گیاهی و 162 گونۀ جانوری در ورجین شناسایی شده است. از جمله گونه‌های مهم گیاهی منطقه می‌توان به اُرْس، بید، زبان گنجشک، تنگرس، گون، آسای دماوندی، آویشن، ریواس، گل ماهور، گل گاوزبان، کلاه میرحسین دماوندی و انواع گندمیان، و نیز از گونه‌های مهم جانوری این منطقه می‌توان به قوچ، میش البرز، پلنگ، گراز، کفتار، کبک، عقاب دشتی، افعی البرزی، افعی دماوندی، ماهی قزل‌آلای خال قرمز و سیاه‌ماهی اشاره کرد. 
این منطقه نقش گذرگاه ارتباطی جانوران به ویژه قوچ و میش را میان البرز مرکزی و پارک ملی لار ایفا می‌کند. ویژگیهای زیستگاهی و تنوع زیستی زیاد منطقه، آن را به آزمایشگاهی طبیعی برای پژوهشگران بدل ساخته است. 
چشمه‌های فراوان، رودهای پرآب، هوای ییلاقی، پوشش گیاهی متنوع، چشم‌اندازهای زیبا و هم‌جواری با شهر تهران زمینه‌های جذب بیش از ظرفیت گردشگران را به منطقه فراهم ساخته و نیز سبب شده است که منطقه با آلودگی شدید رودخانۀ جاجرود، تغییر شدید کاربری اراضی، ساخت‌وساز و رشد بی‌رویۀ جمعیت مواجه شود.

ناصر پازوکی طرودی ـ مینو حسنی اصفهانی