موسی، امام زاده

 موسى، امامزاده \ emām-zāde mūsā \ ، امامزاده‌ای در آبادی آبنیک واقع در بخش رودبار قصران در 20 متری بقعۀ برادر ایشان، امامزاده طیب. بنابر روایت کنزالانساب، موسى از فرزندان ابراهیم بن علی بن موسی‌الرضا(ع)، هنگامی که همراه پدر و برادرش، طیب، از بغداد راهی رودبار قصران بود، در آبادی آبنیک به شهادت رسید و در همان‌جا مدفون گردید (ص 99). 
بقعۀ امامزاده موسى دارای بنایی کوچک و ساده از جنس سنگ لاشه و ملاط گچ و گِل است. تمامی سطوح داخلی آن در سالهای گذشته گچ‌اندود شده (پازوکی، 1 / 365)، و به‌سبب شرایط آب‌وهوای بسیار سرد منطقه، آسیبهای زیادی دیده است (سروقدی، 163). 
این بقعه مشتمل بر دو بخش است: بخش اول که بنای اصلی به شمار می‌آید، دارای برج مقبره‌ای‌شکل است که از داخل هشت‌ضلعی و از خارج مربعی‌شکل بوده، و دارای گنبدی تخم‌مرغی‌شکل است. قسمت دوم نیز اتاق مستطیل‌شکلی است که در جهت شرقی ـ غربی امتداد یافته، و با بنای اصلی هم‌جوار است. 
بر در ورودی امامزاده قاب مستطیل‌شکلی وجود داشته که امروزه قسمتهایی از آن تخریب شده است و اثری از کتیبه بر روی آن دیده نمی‌شود. نام این امامزاده در تابلویی که ادارۀ اوقاف در کنار آن نصب کرده، امامزاده موسی بن جعفر (ع) آورده شده است که این خلاف شجره‌نامه‌ای است که اهالی آبادی آبنیک در دست دارند. در شجره‌نامۀ اهالی، نام این امامزاده، موسی بن ابراهیم بن علی بن موسی‌الرضا(ع) آورده شده است. برخی قدمت بنای اولیۀ این امامزاده را متعلق به سده‌های 7 و 8 ق دانسته‌اند. این بقعه در مهر 1382، در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده است (پازوکی، 1 / 365-366). 

مآخذ

 پازوکی طرودی، ناصر، آثار تاریخی شمیران، تهران، 1382 ش؛ سروقدی، محمدجعفر، بقاع متبرکۀ استان تهران، تهران، 1384 ش؛ کنزالانساب، بمبئی، 1302 ق. 

حسن موسوی‌زاده