کلک چال، قله

کلک‌چال، قله \ qolle-ye kolak-čāl \ ، قله‌ای واقع در جنوب شرقی قلۀ توچال. 
این قله با ارتفاع حدود 350‘ 3 متری از سطح دریا، در °51 و ´27 و ´´22 طول شرقی، و °35 و ´51 و ´´36 عرض شمالی واقع است و از شمال به گردنۀ پیازچال و درۀ یوردخونی، از جنوب به دیواره‌هایی صخره‌ای و اردوگاه کلک‌چال، از شرق به درۀ بزرگ دارآباد، و از غرب توسط گردنۀ سرلو به قلۀ اسپیلت منتهی می‌گردد. 
نام این قله از واژۀ «کُلک» در گویش محلی مردم شمیران به معنای گلپر گرفته شده است که در فصل بهار در دامنه‌های آن به فراوانی می‌روید. قلۀ کلک‌چال و چند قلۀ دیگر با فاصله‌ای نه چندان زیاد از خط‌الرأس اصلی توچال به صورت موازی در جلو خط‌الرأس توچال با ارتفاع کمتر قرار گرفته‌اند. در این میان قلۀ کلک‌چال در منتهاالیه سمت راست این منطقه جای دارد. 
در شرق و جنوب این قله مناطق صخره‌ای با شیب تند وجود دارد. این قله دهها سال است که به‌سبب قابل دسترس بودن برای تهرانیان، به یکی از تفرجگاههای مردم تهران بدل شده است و یکی از 7 مسیر پرآمدورفت کوه‌پیمایی در شمال تهران به شمار می‌رود. 
قسمت شمال و شمال غربی این قله بسیار برف‌گیر است و در زمستان حجم زیاد برف در آن توجه‌انگیز است. با ایستادن بر روی این قله سراسر درۀ دارآباد، درۀ پیازچال، درۀ پس‌قلعه و خصوصاً کلان‌شهر تهران به‌خوبی دیده می‌شوند. 
برای دسترسی به این قله از مسیرهای کوهنوردی متعددی می‌توان استفاده کرد که بهترین و نزدیک‌ترین مسیر بدین شرح است: از طریق منظریه و پارک جمشیدیه و وارد شدن به درۀ جنی و رسیدن به گردنۀ سرچال بزرگ و گذشتن از درۀ هول‌چران و سپس با عبور از اردوگاه کلک‌چال و ادامه‌دادن مسیر به سمت شمال، با رسیدن به گردنۀ سرلو گرزدره می‌توان مسیر را به سمت شرق ادامه داد تا به قلۀ کلک‌چال رسید. 

مجید یاسینی ـ سیما صفری