طیب، امام زاده

طیب، امامزاده \ emām-zāde tayyeb \ ، زیارتگاهی در جنوب آبادی آبنیک، واقع در بخش رودبار قصران.
طیب از فرزندان ابراهیم بن علی بن موسی الرضا (ع) بود و براساس کتاب کنز الانساب، هنگامی که همراه پدر و برادرش، موسى، از بغداد راهی رودبار قصران بود، در آبادی آبنیک به شهادت رسید و در همان‎جا مدفون گردید (ص 99). 
بقعۀ امامزاده طیب دارای بنایی کوچک و ساده است. این بنا به‌سبب شدت سرمای هوای منطقه در زمستانها، بسیار آسیب دیده است (سروقدی، 163).
این بقعه مشتمل بر دو بخش است: بخش نخست که همان بقعۀ اصلی است، از داخل هشت‎ضلعی، و از خارج مربع‎شکل است. سقف امامزاده دارای گنبدی دوطبقه و فاقد هرگونه تزیینات است. بخش دوم امامزاده، اتاق مستطیل‌شکلی است که در جهت شرقی ‎ـ غربی و متصل به بنای اصلی ساخته شده است ودرِ ورودی آن در سمت شرق بنا قرار دارد.

نام این امامزاده در تابلویی که ادارۀ اوقاف در کنار آن نصب کرده، امامزاده طیب بن طاهر آمده است.

براساس شجره‎نامه‎ای که اهالی آبنیک در دست دارند، نام این امامزاده، طیب بن ابراهیم بن علی بن موسی ‎الرضا (ع) آمده است. برخی قدمت بنای اولیۀ این امامزاده را متعلق به سده‎های 7 و 8 ق دانسته‎اند. این بقعه در مهرماه 1382 در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده است (پازوکی، 1 / 362-363).

مآخذ

 پازوکی طرودی، ناصر، آثار تاریخی شمیران، تهران، 1382 ش؛ سروقدی، محمدجعفر، بقاع متبرکۀ استان تهران، تهران، 1384 ش؛ کنـزالانساب، بمبئـی، 1302 ق.

حسن موسوی زاده