شمس آباد، شهرک

شمس‌آباد، شهرک \ šahrak-e šams-ābād \ ، شهرکی مسکونی واقع در فاصلۀ5 / 22کیلومتری جادۀ اصلی تهران ـ دماوند و در فاصلۀ 500 متری شرق تپه‌سیف. 
این شهرک در °51 و ´44 طول شرقی، و °35 و ´41 عرض شمالی، و در ارتفاع متوسط 650‘1 متر از سطح دریا قرار دارد. شهرک شمس‌آباد از مناطق مسکونی‌ای است که در میان سالهای 1350 تا 1355 ش احداث شـده، و نسبت بـه سایـر نقـاط مسکـونی منطقه ــ جز کمرد ــ دارای قدمت بیشتری است. عمدۀ ساکنان این شهرک از افراد متمول تهرانی‌اند و خانه‌های شهرک را به صورت منظم در دو طرف خیابانی که ابتدا از جادۀ اصلی منشعب می‌شود و به سمت شمال شرقی می‌رود و سپس به سمت چپ دور زده و از روی یال تپه به سمت غرب تا انتهای شهرک امتداد می‌یابد، به صورت ویلایی و عمدتاً یک‌طبقه ساخته‌اند. 
شهرک مسکونی شمس‌آباد در حقیقت بر روی یال (خط‌الرأس) تپه‌ای واقع است که در جهت شمال‌شرقی ـ جنوب‌غربی امتداد دارد. در سمت شرق این تپه، مسیل رودخانۀ کمرد واقع است که در بیشتر روزهای سال آب ندارد و فقط در مواقع جاری شدن سیلاب فعال می‌گردد. در سمت غرب این تپه، مسیل رودخانۀ فصلی دیگری وجود دارد که آب دامنه‌های شرقی آراکو را به سمت تپه‌سیف هدایت کرده و پس از آن به مسیل رودخانۀ کمرد متصل می‌شود. حد شمال‌شرقی تپه‌ای که شمس‌آباد بر روی آن احداث شده، به منطقۀ باغک و چشموک و ابتدای جادۀ روستای کمرد ختم می‌شود و حد جنوب غربی آن نیز به پل بزرگ بتونی بزرگراه تهران ـ پردیس در منطقۀ تپه‌سیف منتهی می‌شود. 
خانه‌های شهرک مسکونی شمس‌آباد صرفاً در دو طرف خیابان اصلی و چند کوچۀ فرعی در سمت غرب که حداکثر 50 متر طول دارند، احداث شده است. در طول مسیر خیابان اصلی و کوچه‌ها و همچنین داخل حیاط خانه‌ها درختانی وجود دارد که موجب سرسبزی و خنکی محیط شهرک می‌شود. آب مصرفی اهالی شمس‌آباد از طریق حفر چاه و سیستم لوله‌کشی تأمین می‌شود. 
شمس‌آباد به‌جز تلفن و برق، از تأسیسات رفاهی دیگر مانند مدرسه، درمانگاه، خانۀ بهداشت و جز آنها بی‌بهره است؛ زیرا عمدۀ ساکنان این شهرک که به حدود 150 خانوار می‌رسد، ساکن تهران‌اند و فقط در روزهای تعطیل و برای تفرج به آنجا مراجعه می‌کنند. بخشی از خیابان مرکزی و اصلی شمس‌آباد را که به سمت جنوب ادامه می‌یابد، به سبک بناهای ساباط قدیم شهرها سقف‌دار ساخته‌اند.

ناصر پازوکی طرودی