شادآباد

شادآباد \ šād-ābād \ ، در گذشته آبادی، و امروزه محله‌ای واقع در محدودۀ منطقۀ 1 شهرداری تهران. 
روستای شادآباد در جنوب آبادیِ بنانیه و شرق آبادی نازآباد، در داخل یکی از دره‌های فرعی تپه‌های سوهانک و متصل به راه شوسۀ قلهک ـ لشکرک واقع بوده است. زمینهای این آبادی که در گذشته به میرزا هاشم خیاط تعلق داشت، بعدها توسط حسنعلی البرز خریداری، و آباد شد. این زمینها با دو رشته قنات آبیاری می‌شد. 
در شادآباد، باغی آباد و زیبا با یک بنای اربابی ساده، استخر و گاراژی وجود داشت که در فصل تابستان، به‌ویژه در روزهای تعطیل، جمعیت زیادی برای گذراندن اوقات فراغت خود به آنجا می‌رفتند. در قسمت بالای جاده و در گوشه‌ای از باغ منبعی ساخته شده بود که از آن شیر آبی برای رهگذران در محلی سرپوشیده نصب کرده بودند. 
افزون بر این، در روستای شادآباد، و در قسمت پایین جادۀ قوچک قلعه‌ای آجری وجود داشت. شادآباد در اواسط دهۀ 1320 ش، 12 تن ساکن داشته است. این آبادی در اواسط دهۀ 1340 ش، با گسترش شهر تهران، به آن ضمیمه شد و از آن پس به‌عنوان یکی از محله‌های کلان‌شهر تهران بدل گشت. محلۀ شادآباد از شمال به بوستان جنگلی سوهانک، از جنوب و شرق به بزرگراه لشکرک، و از غرب به شهرک ابوذر منتهی می‌شود (ستوده، 1 / 538- 539؛ کریمان، 1 / 517- 518؛ فرهنگ ... ، 1 / 122). 

مآخذ

ستوده، منوچهر، جغرافیای تاریخی شمیران، تهران، 1371 ش؛ فرهنگ جغرافیایی ایران (آبادیها)، استان مرکزی، دایرۀ جغرافیایی ستاد ارتش، تهران، 1328 ش؛ کریمان، حسین، قصران (کوهسران)، تهران، 1356 ش.

حسن موسوی‌زاده