زگاه

زگاه \ zegāh\ ، محلی واقع در شرق میگون و شمال شرقی میگونِ نو. 
زگاه که اهالی میگون آن را زیگاه و زرگاه نیز تلفظ می‌کنند در جوار مراتع بندگاه، درازچال، مَزکِ‌تک، گردن‌سرهمون و نرم‌زرشکک قراردارد. 
شهرت نخستین این مکان به این علت بود که اهالی معتقد بودند، زرگاه به معنی محل زر و طلا ست و باور داشتند که در آنجا گنجهای فراوانی از پیشینیان دفن شده است، لذا در طی سالهای گذشته در آنجا کاوشها و حفاریهای غیرمجازی انجام می‌دادند. در جریان مطالعات انجام‌گرفته در منطقه، طی سالهای 1380-1381 ش و بازدید از محل، تاریخی نبودن آن اعلام شد. 
در اواسط دهۀ 1370 ش اشخاصی تصمیم گرفتند از کوه دیملا سنگ استخراج کنند. آنها برای احداث راه دسترسی به معدن ناچار به عبور از مراتع زگاه شدند و معدن سنگ نیز به نام «معدن سنگ زگاه» نام‌گذاری شد. بدین ترتیب، کلمۀ زگاه بار دیگر بر زبانها افتاد. از این معدن سنگ لاشۀ قرمزرنگ مرغوبی استخراج می‌شود و میزان ذخیرۀ آن نیز بسیار زیاد است. 

ناصر پازوکی طرودی