درکه، رود

درکه، رود \ rūd-e darake\ ، رودی از شاخابه‌های رود کن. این رود با درازای 26 کمـ (از سرچشمه‌ تا دهانۀ کانال جواد فاضل) و شیب متوسط 9٪، از به هم پیوستن ریزابه‌های چشمۀ کف‌او، چهل‌چشمه، هفت‌چشمه و اسپی‌او در جنوب غربی قلۀ توچال و جنوب قلۀ شاه‌نشین تشکیل می‌شود. 
رود درکه پس از عبور از مراتع و پناهگاه پلنگ‌چال و با دریافت آب چشمه‌های سر راه و ریزابه‌های کوچک و بزرگ، با گذشتن از لابه‌لای دره‌ها، سنگها، علفزارها، آبشار جوزک و ایستگاه هفت‌حوض، به میدان کهن محلۀ درکه می‌رسد. 
رود درکه پس از گذر از محلۀ اوین و زیر پل بزرگراه اوین ـ سعادت‌آباد وارد مسیل بسیار پهناور غرب بزرگراه چمران می‌شود و پس از حدود 5/ 4 کمـ ، از طریق آبراهه‌ای در کوی نصر (محلۀ گیشا) در خیابان جواد فاضل به سمت غرب منحرف می‌گردد و پس از طی مسافتی در جنوب و به موازات بزرگراه جلال آل‌احمد و دریافت آب مسیلهای فرحزاد و حصارک، و عبور از زیر بزرگراههای متعدد، سرانجام به مسیل رود کن می‌ریزد (محمودیان، اطلس ... ، 76-77، 88، نگاهی ... ، 116؛ فرهنگ ... ، 3/ 20؛ جعفری، 218). 
آبدهی رود فصلی درکه و شاخه‌های کوچک آن به طور متوسط 22 میلیون مـ3 در سال است که بیشتر از ذوب شدن برفهای دامنه‌های البرز و بارشهای فصلی به دست می‌آید (افشین، 2/ 497؛ فرهنگ، نیز محمودیان، همانجاها). 

مآخذ

افشین، یدالله، رودخانه‌های ایران، تهران، 1373 ش؛ جعفری، عباس، رودها و رودنامۀ ایران، تهران، 1376 ش؛ فرهنگ جغرافیایی رودهای کشور، سازمان جغرافیایی وزارت دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح، تهران، 1383 ش؛ محمودیان، علی‌اکبر و دیگران، اطلس شهرستان شمیران، تهران، 1381 ش؛ همو، نگاهی به تهران، از آغاز تا کنون، تهران، 1384 ش. 

حسن موسوی‌زاده