دارآباد، مسجد جامع

دارآباد، مسجد جامع \ masjed(d-e) jameʾ-e dār-ābād\ ، مسجدی در خیابان دارآباد (پـورابتهاج)، کوچۀ مسجد واقع در محلۀ دارآباد.
بنابر گفتۀ اهالی محل، پیشینۀ این مسجد به اواخر دورۀ قاجار بازمی‌گردد. مسجد جامع دارآباد به مساحت حدود 500 م‍ـ2، و مشتمل بر دو طبقه و یک شبستان است. این مسجد تاکنون (1388 ش) چندین بار بازسازی شده است. بخشی از ساختمان این مسجد نیز در سالهای 1384 تا 1386 ش بنا شده که طی آن حیاط مسجد به حسینیه‌ای در درون مسجد بدل شده است. گفته می‌شود که در گذشته در این حیاط درخت توت تنومندی وجود داشته که پس از خشک‌شدن، ریشه‌کن شده است. در 1388 ش کاشی‌کاریهایی در داخل مسجد و شبستان آن صورت گرفته است.
امامت جماعت این مسجد از 1344 ش تاکنون، برعهدۀ حجت‌الاسلام و المسلمین شیخ مرتضى خلیلی (ز 1318 ش) بوده است. پیش از آن نیز جدّ و پدر شیخ مرتضى به نامهای میرزا خلیل و شیخ محمدحسن، امامت جماعت این مسجد را به عهده داشته‎اند. در این مسجد نماز مغرب و عشا به‌صورت جماعت برگزار می‌شود و همه‎روزه پس از خواندن نماز، صفحه‌ای از قرآن، و در شبهای چهارشنبه دعای توسل و در شبهای پنجشنبه دعای کمیل خوانده می‌شود. 
در ماه رمضان افزون بر نماز مغرب و عشا، نماز ظهر و عصر نیز به‌صورت جماعت اقامه، و شبها مراسم سخنرانی برگزار می‌شود. در ماه محرم و صفر نیز پس از به‌جای آوردن نماز مغرب و عشا، زیارت عاشورا خوانده می‌شود. همچنین در دهۀ نخست ماه محرم، در مسجد جامع و حسینیۀ دارآباد، همچون دیگر اماکن مذهبی، مراسم سینه‌زنی و مرثیه‌‌خوانی برگزار می‌شود. در هر یک از این شبها برخی از دسته‌های سوگواری از محله‌های همجوار همچون آجودانیه، کاشانک و باقلازار به‌نوبت به مسجد جامع دارآباد می‌روند. در شبهای هفتم تا دهم نیز اهالی این محل توسط افراد خیّر اطعام می‌شوند. این مسجد دارای کتابخانه، بسیج و کلاسهای آموزشی قرآن و احکام ویژۀ بانوان و آقایان است.

مآخذ

خلیلی، مرتضى (حجت‎‌الاسلام و المسلمین، امام ‌جماعت مسجد جامع دارآباد)، مصاحبه با مؤلف؛ «دارآباد»، کتاب اول (مل‍ ‌)؛ نیز: 

Ketabeavval, www.ketabeavval.ir/ tehrān/ 1387.aspx (acc. Feb. 2, 2010).
حسن موسوی‌زاده