تخت کندی، کوه

تخت کندی، کوه \ kūh-e taxt-e kandī\ ، کوهی نه چندان بلند واقع در دهستان لواسان کوچک. 
در حد فاصل روستاهای هنزک، سینک، انباج و افجه در شرق، و روستاهای کند علیا، کند سفلا و مزرعۀ کیور در غرب؛ یا به عبارت دیگر در حد فاصل رودخانۀ افجه و رودخانۀ کند، ارتفاعات نسبتاً پست و تپه ماهورهایی چند وجود دارد که بیشتر آنها دارای پوشش خاکی بسیار خوب و فاقد صخره یا دیواره‌های صخره‌ای است. 
در سمت جنوب تپه ماهورهای یادشده کوه کند، و در سمت جنوب کوه کند، کوه باغ‌درۀ محلۀ ناران لواسان واقع است. در بلندترین نقطۀ تپه ماهورهای یادشده کوه کم ارتفاعی با شیب ملایم در همۀ جوانب وجود دارد که در °51 و ´38 و ´´25 طول شرقی، و°35 و´50 و ´´58 عرض شمالی، و ارتفاع متوسط 300‘2متری از سطح دریا واقع است. 
این کوه کم‌ارتفاع که به علت شیب بسیار کم بیشتر به تپه شبیه است، تخت کندی نام دارد. تخت کندی و تپه ماهورهای اطراف آن در گذشته از دیمزارهای معروف و بسیار وسیع بود و در آنجا محصولات دیمی نظیر گندم، جو، عدس، ماش، نخود و مانند آن کاشته می‌شد و چنان‌چه باران کافی می‌بارید، برداشت محصول بسیار، و با منفعت فراوان همراه بود. امروزه دیگر کشت دیم در این تپه‌ها منسوخ شده، و از رونق افتاده است و از آنها به‌عنوان مرتع استفاده می‌شود. 
دامداران عشایر کوچنده در مسیر رفت خود به بلندیهای شمال لواسان (ییلاق) در فصل بهار، و در مسیر برگشت خود (قشلاق) در میانه‌های پاییز دامهای خود را در آنجا می‌چرانند. شمار محدود دامداران روستاهای اطراف تخت کندی که هنوز به کار و حرفۀ قدیمی خود اشتغال دارند، در چرای دام خود در مکان مورد بحث از اولویت برخوردارند، اما شمار آنها بسیار اندک است. 
تخت در زبان اهالی بومی منطقۀ لواسان و رودبار قصران به معنی جای بلند و نسبتاً هموار است. مترادف کلمۀ تخت، هُمَند یا هومند است که در مناطق مختلف می‌توان استعمال این واژه را شنید. «کند» نیز در زبان محلی دو نوع کاربری دارد: یکی به صورت کَند یا کَندی به معنی بلندی، و دیگری به صورت کِند یا کِندی به جایی که دارای خاک فشرده و محکم و عموماً خاک رس و بدون شن باشد، گفته می‌شود. در روستاهای اطراف تخت کندی، وجه تسمیۀ این محل را «بلندی هموار و تخت» یا همان هُمَند می‌دانند. 
تخت کندی به سبب پوشش قطور لایه‌های خاکی و تنوع گیاهی از مناطق منحصر به فرد و کم نظیر شمیران محسوب می‌شود. کوههای اطراف آن زنده، و صخره‌های سنگی در آنجا بسیار اندک است.

ناصر پازوکی طرودی