باستی

باستی \ bāstī\ ، سابقاً نام آبادی کوچکی در دهستان لواسان کوچک، امروزه نام محله‎ای در شهر لواسان. این آبادی در دامنۀ جنوب شرقی کوه ورجین، در شرق مزرعۀ نوشانی و توک‌مزرعه، در شمال آبادیهای کوچک احمدآباد و شورکاب، و در غرب محلۀ جائیج و نجارکلا و باغ نظام‎السلطان و جادۀ لواسان به روستاهای ناصرآباد، بوجان، کُند بالا و کند پایین در ارتفاع 690‘1 متری از سطح دریا واقع شده بود. 
در دوران حکومت پهلوی اول، باستی متعلق به خانوادۀ عبدالحسین میرزا فرمانفرما بود و مدیریت آن را پسرش، شاهزاده مظفر فیروز، بر عهده داشت. در آن زمان، آبادی باستی دارای 4 خانوار جمعیت ثابت بود که رعیتِ اربابان خود بـه شمـار می‎آمدند. در سمت شمال آبادی و در منتها‎الیه دامنۀ جنوبی کوه ورجین، چشمۀ آبی وجود داشت که در مجاورت آن، استخر آبی احداث شده بود که به آن اِستل می‎گفتند. آب چشمۀ باستی پس از ذخیره در استل، برای آبیاری مزارع اطراف آن مورد استفاده قرار می‎گرفت. در مزارع اطراف آبادی، در پاییز، محصولاتی نظیر گندم و جو، و در اواخر بهار، پس از برداشت آنها، نخود، لوبیا، ماش و صیفی‎جات کاشته می‌شد و به سبب نزدیکی این منطقه به تهران، به بازار آن عرضه ‌می‌گردید. آب کشاورزی زمینهای باستی از رودخانۀ کُند تأمین، و مازاد آن به توک‌مزرعه و مزرعۀ استلک هدایت می‎شد. 
امروزه، آبادی باستی با دهها آبادی دیگر شهر لواسان ادغام شده، و یکی از محلات آن به شمار می‎رود. از سمت جنوب این محله، بلوار امام خمینی می‎گذرد که در جهت شرق به غرب امتداد دارد و پس از عبور از روی پل فلزی و بتونی لشکرک، شهر لواسان را به دو نیمۀ شمالی و جنوبی تقسیم، و روستاهای شرقی و شمالی لواسان را به یکدیگر متصل می‎کند. امروزه در تمامی مناطق باستی، ساختمانهای بلندمرتبه و ویلاهای مجلل و گران‎قیمت ساخته شده است و خوش‎نشینان تهرانی در آنها استقرار یافته‎اند.

ناصر پازوکی طرودی