اسماعیل، امام زاده

اسماعیل، امامزاده \ emām-zāde esmāʾīl\ ، امامزاده‌ای در باخترِ آبادی شمشکِ پایین و در 150 متری بقعۀ امامزاده محمد واقع در دهستان رودبار قصران، بخش رودبار قصران. 
نسب امامزاده اسماعیل به امام رضا (ع) بازمی‌گردد (سروقدی، 157). بقعۀ این حضرت بـا مساحتی در حـدود 30 مـ2 در ارتفاع 580‘ 2 متری از سطح دریا در دامنۀ تپه‌ای مشرف بر آبادی شمشک واقع است و چشم‌اندازی زیبا دارد (همانجا؛ پازوکی، 1/ 402). بقعۀ امامزاده اسماعیل، در محوطه‌ای باز، میان تپه‌ای واقع شده است و فضای مشخصی به‌عنوان صحن ندارد (حبیبی، 74). این بقعه از بیرون، دایره‌ای شکل، و از داخل هشت‌ضلعی است. سنگ، ملاط گِل و گچ از مصالح به کار رفته در این بقعه به شمار می‌روند. سقف این امامزاده فاقد سازۀ سنگ، گِل، گچ، آجر و سایر مصالح است و با خرپای چوبی که روی آن با حلب پوشیده شده، بنا شده است (پازوکی، همانجا).
امامزاده اسماعیل که قدمت آن با توجه به سفالهای یافت‌شده در اطراف به دورۀ صفویه بازمی‌گردد، در فهرست آثـار تاریخی ـ فرهنگی میراث فرهنگی ایران به ثبت رسیده است (سروقدی، همانجا).

مآخذ

پازوکی طرودی، ناصر، آثار تاریخی شمیران، تهران، 1382 ش؛ حبیبی، حسن، امامزاده‌ها و تربت برخی از پاکان و نیکان، تهران، 1388 ش؛ سروقدی، محمدجعفر، بقاع متبرکۀ استان تهران، تهران، 1384 ش.

حسن‌ موسوی‌زاده