ابوطالب، امام زاده

ابوطالب، امامزاده \ emām-zāde abū-tāleb\ ، یا امامزاده دنبه، امامزاده‌ای در شمال محلۀ فرحزاد و ابتدای راه سابق امامزاده داوود واقع در منطقۀ 2 شهرداری تهران. نام این امامزاده در زیارت‌نامه چنین آمده است: «ابوطالب بن فضل بن زید بن علی بن الحسین (ع)» (کریمان، 1/ 523؛ مصطفوی، «بناها ... »، 29). 

بنای اصلی بقعۀ این امامزاده از سنگ و مستطیل‌شکل به طول 4 و عرض 30/ 3 متر، و دارای دو اتاق کوچک باریک در خاور و باختر آن با نمای آجری ساده و نیز ایوان عریضی در جنوب آن است. ضریح این امامزاده نیز مربع‌شکل و به طول 19/ 2 و عرض 58/ 1 و ارتفاع 62/ 1 متر واقع در مرکز حرم کوچک بقعه است. در میان ضریح صندوقی ساده با تخته‌های محکم ساخته‌اند که نوشته و اثری ندارد. 
بنـای فعلی بقعه کـه در زمینی بـه مساحت 172 مـ2 واقع شده از یک گنبدخانه، ایوان، ورودی و فضای جانبی تشکیل شده است که ایوان در سمت جنوب گنبدخانه و فضای جانبی در دو طرف شرقی و غربی گنبدخانه قرار گرفته، و صحن نیز در جنوب شرقی بنا ست (حبیبی، 57 - 58).
نزدیک این امامزاده، درخت کهن‌سالی وجود دارد که نزد اهالی بسیار محترم است. این درخت دارای ترشحات چربی‌مانندی است؛ ازاین‌رو عوام، این بقعه را «امامزاده دنبه» نیز می‌خوانند (مصطفوی، همانجا، آثار ... ، 1/ 213-214). 

مآخذ

حبیبی، حسن، امامزاده‌ها و تربت برخی از پاکان و نیکان، تهران، 1388 ش؛ کریمان، حسین، قصران ( کوهسران)، تهران، 1356 ش؛ مصطفوی، محمدتقی، آثار تاریخی طهران، تهران، 1361 ش؛ همو، «بناهای تاریخی تهران قدیم و آثار مذهبی اطراف آن»، اطلاعات ماهانه، تهران، 1331 ش، شم‍ 58. 

حسن موسوی‌زاده