اسکی، زبان

اُسکی، زبانِ \ zabān-e oski\ ، زبانی منقرض شده، از گروه اُسکو ـ اومبریایی (ه‍ م)، متعلق به شاخۀ زبانهای ایتالیک از خانوادۀ زبانهای هندواروپایی. این زبان که پیوندی نزدیک با زبانهای اومبریایی و وُلسکی، و نسبتی دورتر با لاتین و فالیسکی داشته، در جنوب و مرکز ایتالیا و شمال شرق سیسیل تکلم می‌شده، و احتمالاً زبان بومی سامنیتها در منطقۀ کوهستانی جنوب ایتالیا بوده است. اسکی به‌تدریج جای خود را به لاتین داد و ظاهراً، پیش از پایان سدۀ نخست میلادی، کاملاً از میان رفت. 
دانسته‌های امروزی دربارۀ این زبان حاصل بیش از 200 کتیبۀ متعلق به سالهای 400 تا 89ق‌م است که با الفباهای گوناگون به نگارش درآمده‌اند: گونه‌ای الفبای ساده‌شدۀ لاتین، الفبای یونانی و الفبای بومیِ برگرفته از اِتروسکی. اسکی اگرچه به لاتین شباهت دارد، رشته‌ای از دگرگونیهای آوایی را نشان می‌دهد که با لاتین متفاوت است. این زبان از نظر واژگان نیز تفاوتهایی با لاتین دارد. 

مآخذ

CE, 6th edition (under «Oscan», «Italic Languages»); EB, 2010 (under «Oscan Language»). 
بخش زبان‌شناسی