اسکودری

اِسکودِری \ [e]skuderi\ ، مادلِن دو (1607-1701م/ 1016-1113ق)، داستان‌نویس فرانسوی. نوشته‌های او علاقه‌مندان بسیاری در سدۀ 17م داشت. 
دو اسکودری در لو آوْر زاده شد. او خواهر کوچک‌تر ژرژ دو اسکـودریِ نمـایشنـامه‌نویس بـود. مـادلن ــ پس از اینکه به پاریس، نزد برادرش، رفت ــ با تیزهوشی و زیرکی‌اش، نظر محفل ادبی مادام دو رامبویه را به خود جلب کرد. او در اواخر دهۀ 1640م جای مادام دو رامبویه را، در مقام برجسته‌ترین میزبان محافل ادبی پاریس، گرفت و محفل ادبی خود را به نام «انجمن شنبه» تشکیل داد. 
مادلن در آغاز، داستانهایش را با همکاری برادرش می‌نوشت و آنها را بی‌نام نویسنده یا به‌نام برادرش منتشر می‌کرد. نخستین داستان او، « ابراهیم یا باسای نامدار» (1642م)، در 4 جلد به‌چاپ رسید. کتابهای بعدی او حتى از این هم مفصل‌تر بود؛ «آرتامِن یا کورش بزرگ» (1649-1653م؛ ترجمۀ فارسی، با عنوان کوروش و ماندانا، 1387ش) و «کلِلی، داستان رومی» (1654-1660م) هریک در 10 جلد منتشر شدند. خوانندگان معاصر دو اسکودری، که به خواندن داستانهای بلند عادت داشتند، آثار او را، هم به‌سبب بلند بودن آنها و هم به‌سبب نگاه اجمالی به زندگی اشخاص برجستۀ جامعۀ آن روز، می‌ستودند. او این شخصیتها را در چهرۀ جنگجویان و دوشیزگان ایرانی، یونانی و رومی، و در محیط و فضاهای تخیلی کهن، وصف می‌کرد. داستانهای او اگرچه بی‌اندازه محبوب عامه بودند و برخی اشخاص سرشناس نیز آنها را می‌پسندیدند، با انتقادهایی هم روبه‌رو شدند. برای نمونه، نیکُلا بوالو (ه‍ م) آنها را موضوع هجویه‌های تندی قرار داد. 
دو اسکودری داستانهایش را به سبکی می‌نوشت که در آن بر ظرایف بیش از اندازه تأکید، و پیراستگی زبان آثار نیز با دقت مراعات می‌شد. این سبک، که به تصنع ادبی می‌گرایید، در سوق دادن داستان‌نویسی فرانسوی به‌سوی واقع‌گرایی (رئالیسم) روان‌شناختی تأثیر گذاشت. 

مآخذ

کتابخانۀ ملی ایران (آبان 1389)؛ نیز: 

CE, 6th edition (under «Scudéry»); EA, 2006 (under «Scudéry»); EB, 2008 (under «Scudéry»); ME, 2008 (under «Scudéry»). 
بخش ادبیات جهان