اسکو ـ اومبریانی، زبانهای

اُسکو ـ اومبریایی، زبانهایِ zabānhā-ye osk-o-\ \ umb[e]riyāyi، گروهی از زبانهای منقرض‌شده، که بنابر پیشنهاد برخی از دانشمندان، باید در شاخۀ ایتالیک از خانوادۀ زبانهای هندواروپایی جای داده شود. این گروه شامل زبانهای اُسکی (ه‍ م) و اومبریایی، و گویشهای کم‌اهمیت‌تر ایتالیای مرکزی ــ مارسی، مارّوکینی، پائِلیگنی، سابینی، وِستینی و وُلسکی ــ بوده است. زبان اُسکی، که سامنیتها آن را بر اُسکهای اهل کامپانیا تحمیل کردند، از روی بیش از 200 کتیبه، که به سالهای 400 تا 89 ق‌م تعلق دارند، شناخته شده است. زبان اومبریایی، که عمدتاً از روی لوحهای ایگوویوم شناخته شده است، در چندین ویژگی واج‌شناختی با زبان اُسکی تفاوت دارد. اومبریایی زبان ناحیۀ اومبریا در مرکز ایتالیا در شمال شرق رم بـوده است. زبـانهـای اسکـو ـ اومبریـایـی بـا زبـانهای لاتین ـ فالیسکی، که گروه دیگری از شاخۀ زبانهای ایتالیک است، نقاط مشترک فراوان دارند. 

مآخذ

CE, 6th edition (under «Italic languages»); EB, 2010 (under «Osco -Umbrian languages»); ME, 2005 (under «Italic languages»). 
بخش زبان‌شناسی