آسکر و آمبلا

آسکر و اِمبلا \ āskr-o(va) emblā\ ، یـا آسک و اِمبـلا، در اساطیر اسکاندیناویاییِ کهن، نخستین مرد و زنی که خدایان آفریدند و آدمیان از نسل ایشان‌اند. 
دو روایت دربارۀ چگونگی آفرینش آن‌دو وجود دارد. بنا بر یکی، اُدین (ه‍ م) و دو خدای دیگر همراهش، هُئِنیر و لُدور، آسکر و امبلا را بی‌جان و ناتوان، افتاده بر زمین دیدند. نخستین خدا زندگی (یا نَفَس)، دومین خدا ذهن و اندیشه (یا نَفْس و قدرت استدلال)، و سومین خدا حواس و شکل انسانی (یا گرما و طراوت حیاتی) بدانها بخشید. در روایت دیگر، ادین و دو برادرش، ویلی و وه، در کرانۀ دریا دو تنۀ درخت یافتند و ادین روح و زندگی، ویلی عقل و احساس، و وه شکل ظاهری، گویایی، شنوایی و بینایی به آنها داد.
نام آسکر و امبلا شاید به ترتیب، به معنای درخت زبان‌گنجشک و درخت نارون باشد که نمایانندۀ باور به ریشۀ گیاهی انسان است.

مآخذ

EA, 2006; EB, 2010; ME, 2009 (under «Ask»); New Larousse Encyclopedia of Mythology, ed. F. Guirand, tr. R. Aldington & D. Ames, New York, 1974 (under «Teutonic Mythology»).
بخش ادیان، اساطیر و عرفان