استویادینویچ

اِستویادینُویچ \ [e]stoyādinovič\ ، میلان (1888-1961م/ 1267-1340ش)، دولتمرد و شخصیت سیاسی صرب در دوران حکومت پادشاهی در یوگسلاوی.
استویادینویچ در شهر چاچاک در صربستان زاده شد. در 1910م از دانشگاه بلگراد فارغ‌التحصیل شد و سپس در آلمان، انگلستان و فرانسه تحصیلات خود را ادامه داد. در زمان جنگ جهانی اول، در وزارت دارایی صربستان خدمت کرد و پس از کناره‌گیری در 1919م، به تدریس اقتصاد در دانشگاه بلگراد پرداخت. او از 1922 تا 1926م، و نیز در سالهای 1934 و 1935م وزیر دارایی، و از 1935 تا 1939م نخست‌وزیر و وزیر امور خارجۀ یوگسلاوی بود.
استویادینویچ سیاست نزدیکی به آلمان نازی را در پیش گرفت و هم‌پیمانان اصلی یوگسلاوی، یعنی چکسلواکی و فرانسه را رها کرد. او در پی برقراری فاشیسم در یوگسلاوی بود. استویادینویچ در 1935م اتحادیۀ رادیکال یوگسلاو را بنیاد نهاد و خود، رئیس آن شد. این اتحادیه در برگیرندۀ صربها، مسلمانانِ بوسنیایی و اسلوونیاییها بود و رهبران کروات به آن بی‌اعتماد بودند. او در 1937م با پشتیبانی آلمان، پیمانهایی با ایتالیا و بلغارستان، دو دشمن دیرینۀ یوگسلاوی، امضا کرد. 
با رسیدن دامنۀ جنگ به یوگسلاوی، شاهزاده پاوْله (پُل)، نایب‌السلطنۀ این کشور، در 1939م کناره‌گیری استویادینویچ از نخست‌وزیری را پذیرفت و از ترس آنکه او بخواهد حکومتی دست‌نشاندۀ دوَل محور در یوگسلاوی برپا کند، در 1940م او را بازداشت کرد. استویادینویچ در 1941م پنهانی از کشور گریخت و در 1949م به آرژانتین رفت. او در آنجا مجله‌ای اقتصادی منتشر می‌کرد و سالهای پایانی زندگی را همان‌جا گذراند. خاطرات وی در 1963م، با عنوان «نه جنگ نه عهد‌نامه» به چاپ رسید.

مآخذ

EB, 2008; GSE ; ME, 2005 (under «Yugoslavia»,  VI A). 
بخش مفاهیم جدید و عناوین ویژه